Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Een ingetogen en poëtisch concert
Tineke Postma/Nathalie Loriers/Philippe Aerts, zaterdag 27 december 2014, De Singer, Rijkevorsel

Tijdens het Gaume Jazzfestival van 2013 stonden pianiste Nathalie Loriers en bassist Philippe Aerts, die reeds sinds jaar en dag met elkaar samenspelen, voor die gelegenheid samen met saxofoniste Tineke Postma in triobezetting op het podium. Dat smaakte naar meer en na het uitbrengen van dat bewuste concert op cd - 'Le Peuple Des Silencieux' - besloot het trio samen te gaan toeren.

In De Singer werden een aantal nummers van deze en de vorige cd en niet op album verschenen werk gespeeld. Het merendeel van de nummers bestond uit composities van Loriers, met uitzondering van Postma's 'The Line' en de standard 'How Deep Is The Ocean'. Het is daarmee wel in eerste instantie een trio van Loriers. Tineke Postma beweegt zich prima naast Loriers en Aerts en krijgt zeker de ruimte, maar een volwaardig trio staat hier niet. Daarvoor zijn Loriers en Aerts te goed op elkaar ingespeeld en is de samenwerking met Postma nog te recent.

Het is allemaal niet bijzonder vernieuwend wat hier gebeurt, maar er wordt wel op zeer hoog niveau gemusiceerd. Loriers heeft een subtiel en klassiek aandoend toucher. Iedere noot is op zijn plek en haar timing is perfect. En in samenspel met Aerts, die op zijn contrabas een volle en warme toon produceert, is het af en toe net kamermuziek. Dat wordt nog versterkt door het feit dat hier een trio staat en geen kwartet. Geen slagwerk inderdaad en dat is mede bepalend voor die specifieke sound. Maar Postma sluit hier goed bij aan. Ook zij kan immers prima uit de voeten met het lyrische genre. Niet dat er geen spanning in de muziek zit. Momenten waarop er moderne jazz voorbijkomt zijn er genoeg, maar echt rauw en ongepolijst wordt het nooit. Dit trio is op zijn best in de ballads, zoals 'Canzoncina', 'Le Peuple Des Silencieux' (een eerbetoon aan Charlie Haden, die ons in 2014 ontviel) en 'Silent Spring'.

'Canzoncina' begint met Loriers solo, al snel begeleid door Aerts, nadrukkelijk aanwezig met zijn contrabas. Het is een lichte, stemmige melodie. Op het moment dat Postma inzet op sopraansax brengt dit de nodige levendigheid in het geheel. Postma speelt krachtig, met lange lyrische lijnen. Maar het hoogtepunt is wel 'Le Peuple Des Silencieux'. Postma begint solo op de sopraansax. Een langzame, intens gespeelde melodie, met veel vibrato, het gehele bereik van het instrument benuttend. Krachtig en ingetogen tegelijk. Loriers sluit aan en onderbouwt zo de melodie tot een meeslepend geheel. Als Aerts er dan tot slot bijkomt en zo voor de inkleuring in het donkere gedeelte zorgt, ontstaat er een nummer dat als hommage aan Charlie Haden, een van de grootste bassisten binnen de jazz, prima op zijn plek is. Ook 'Silent Spring' is zo'n ballad, met onder andere een prachtig duet tussen piano en sopraansax, als een rustige dans, ingetogen en poëtisch.

Labels:

(Ben Taffijn, 5.1.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Loek van den Berg - 'Seafarer'
Klik op de hoes om een paar tracks van dit album te beluisteren







Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.