|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
  Concert Een cursus emotioneren zonder sentimenteel te worden Anouar Brahem, woensdag 5 november 2014, Verkadefabriek, Den Bosch November Music slaagde er ook dit jaar weer in om een aantal bijzondere acts binnen te halen, wat ongetwijfeld veel te maken heeft met de status die dit festival inmiddels heeft opgebouwd. Naast het Kronos Quartett, dat op zondag 9 november aantrad, was het podium nu voor de andere publiekstrekker: het Anouar Brahem Quartet, dat speciaal voor dit festival voor een eenmalig concert naar 's-Hertogenbosch toog. Welnu, dat mag toch zeker wel bijzonder genoemd worden. De grote zaal van de Verkadefabriek was dan ook volledig uitverkocht. Met, wat natuurlijk met zo'n concert ook wel te verwachten is, veel fans van Brahem. Mijn buurman slaakte aan het eind van het concert dan ook de zucht: "om te huilen zo mooi..." De udspeler uit Tunesië timmert al sinds begin jaren negentig aan de weg met zijn zeer herkenbare oeuvre. Intussen is hij met acht cd's een van de sterren van het ECM-label. Brahem trad ditmaal op met het kwartet waarmee hij ook in 2009 zijn laatste album 'The Astounding Eyes Of Rita' heeft opgenomen. Een groot deel van de nummers die werden gespeeld waren van die cd afkomstig. Naast Brahem bestaat dit kwartet uit Khaled Yassine op darbouka (een vaastrommel) en bendir (een raamtrommel), Björn Meyer op bas en Klaus Gesing op basklarinet. Knap aan de muziek van Brahem is, en dat bleek ook weer eens tijdens dit concert, dat het in grote mate inwerkt op de emoties en het gevoel van de luisteraar, terwijl het nergens sentimenteel en kitscherig wordt. Emoties die samenhangen met de titel van de cd, die niet voor niets luidt 'The Astounding Eyes Of Rita'. De muziek gaat over verlangen, sensualiteit, weemoed en melancholie. Want zoals het gaat met verlangen: als het vervult is, komt het weer terug. Alleen dan sterker, iedere keer weer. En daar gaat deze muziek over. Dat beeldt het uit. Je voelde de zaal zuchten. En oh, wat is de valkuil dan groot voor een musicus om dat eens lekker uit te buiten. En dan hebben we er weer een smartlap bij. Maar niet bij Brahem. Hij voelt als geen ander aan dat je alleen maximaal effect bereikt als je ervoor zorgt dat je in het musiceren niet uit bent op effectbejag! Hij bewandelt juist de tegenovergestelde weg: de muziek is zeer ingetogen, vaak zelfs bijna minimalistisch. Neem een slagwerker als Yassine met twee toch zeer eenvoudige instrumenten. Hij doet heel weinig, maar bereikt heel veel. Iedere slag is op zijn plaats en perfect getimed. Of Meyer op zijn zessnarige basgitaar. Hij zorgt voor een zeer doeltreffende groove, die de muziek exact dat geeft wat nodig is, maar ook niet meer dan dat. Met mindere goden was dit een draak van een concert geworden. Dat dit nu niet gebeurt, is de grote verdienste van dit kwartet. En dan valt er muzikaal bijzonder veel te genieten. Meyer, die een prachtige groove neerzet en een groot gevoel heeft voor de blues. Wat dat betreft is een zessnarige elektrische bas een prachtig instrument, die in deze context net even meer biedt dan de traditionele contrabas. De accenten van Yassine, die hier nog een streep onder zetten. En dan Gesing, die hier zo nu en dan perfect in meegaat, om op andere momenten zijn eigen weg te gaan en bijna filmische melodieën te blazen van verlangen en sensualiteit. Tot slot Brahem zelf op zijn ud, fijnzinnig en subtiel. En als hij dan ook nog zingt, klinkt de pure melancholie. Ik zou het zelf zo niet gezegd hebben, maar het is waar: "om te huilen zo mooi." Labels: concert (Ben Taffijn, 12.11.14) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
