Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Bluegrass meets jazz

Bill Evans & His Soulgrass Band, zondag 26 oktober 2014, Paradox, Tilburg

Het aantal cross-over stijlen binnen de jazz is bijna grenzeloos. Maar de samensmelting van stijlkenmerken uit de bluegrass met jazz is zeldzaam. Béla Fleck and the Flecktones is het meest in het oog springende voorbeeld uit dit genre. Voormalig lid en banjospeler Fleck maakt deel uit van de progressieve bluegrass band New Grass Revival in de jaren tachtig, met onder meer Victor Wooten in de gelederen. Vanzelfsprekend is ook binnen Bill Evans & His Soulgrass Band ruimte voor de banjo ingelast, in de persoon van Ryan Cavanaugh.

Het unieke geluid van Bill Evans & His Soulgrass Band komt voor een deel tot uiting door de directe bluegrass-stijl, die Cavanaugh toevoegt aan het collectief. Al even verrassend als verfrissend zijn de overtuigende soulvolle vocalen van Josh Dion en zijn complexe, afwissend dampend en sensitief, maar altijd muzikale drumwerk. Maar de totale muziek van deze band is een optimistische smeltkroes van americana, in combinatie met elementen uit de jazz-funk, rock en country. Grotendeels gespeeld met een immense groove en bij tijd en wijlen uitmondend in een ware jamsessie.

De meest recente opname Bill Evans is een poging om de magie van Soulgrass in een concert vast te leggen. Het in Paradox gespeelde materiaal is afkomstig van het 'Live In Moscow'-project maar bevat ook stukken van het studioalbum 'Dragonfly'. Direct vanaf het begin rijgt Evans een onmetelijke hoeveelheid tonen uit zijn tenor-of sopraansax. Meestal hoog energetisch, soulvol en opzwepend. Slechts incidenteel gas terugnemend in zwoele of spacy passages. Langzaam maar gestaag wordt de spanningsboog verhoogd naar het einde van het optreden. Uiteindelijk culminerend in een even zo herkenbare als feestelijke apotheose, met een toenemend prominente rol voor gitarist Mitch Stein.

De legendarische klassieker 'The Weight' van de Canadees-Amerikaanse groep The Band onderstreept het eclectische karakter. Een folkrockzang met een knipoog naar de mood van de jaren zestig. Waarbij de doordenderende, ophitsende saxofoonsolo, in de vorm van een moderne urgentie, ervoor zorgt dat het origineel wordt overtroffen. Een identieke drive vol modern raffinement wordt gedemonstreerd tijdens de verrassende toegift 'Them Changes'. De soulvolle, hypnotiserende zang herinnert direct aan de door soul geïnspireerde rockmuziek van het Hendrix-album 'Band Of Gypsys'. Een mooi eerbetoon aan wijlen drummer/zanger Buddy Miles.

Bill Evans, die in de jaren tachtig de kans heeft gekregen om luister bij te zetten aan de illustere comeback-groep van Miles Davis, komt nooit meer uit de schaduw van de meest invloedrijke jazzmuzikanten aller tijden. Zijn muziek zal ook geen eeuwigheidswaarde hebben. Maar de mix van aardse, vocale melodieën van Josh Dion, de hard-hitting grooves en creatieve uitspattingen van Evans en de vlekkeloze podiumpresentatie maakt deze zondagavond wel bijzonder attractief.

Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens.

Labels:

(Louis Obbens, 4.11.14) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.