Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
De eigenaardige brouwsels van Pranas Kentra

dinsdag 23 september 2014, De Smederij, Groningen

Voor de verandering was het tamelijk rustig in De Smederij. Hadden de her en der liggende flyers daar wat mee te maken? Niet minder dan drie nieuwe jazzpodia werden er op aangekondigd – die Groningers weten van gekkigheid ook niet meer wat ze moeten doen. Maar nee, de goegemeente bleek massaal verkast naar café Alto, alwaar het geboortejaar van saxofonist John Coltrane werd gevierd. Goed, het zal best genoeglijk zijn geweest, daar – toen ik er arriveerde was heer Hugo, waard van Alto, reeds doende de tafeltjes en stoeltjes naar binnen te slepen.

Maar voor het betere gitaarwerk moest je toch in De Smederij zijn. Daar liet Pranas Kentra horen hoe spannend muziek kan zijn wanneer je een beetje speels omgaat met structuren en tempi. Want dat was aan de orde. In sommige composities werd er om de twee, drie maten van klimaat gewisseld. Dat het trio deze avond voor het eerst in deze samenstelling optrad, met Mark Haanstra in plaats van de reguliere bassist Tyler Luppi, was voor mijn lekenoren niet te horen. Althans, afgezien van een paar ongemakkelijke overgangen en andere verwaarloosbare misverstanden. "Met Frank Wingold spelen is al geen eenvoudige opgave, maar zijn studenten zijn nog een stuk erger," stelde Haanstra zuchtend vast. De oren van deze lieden zijn een stuk groter dan ze eruit zien, zoveel is wel duidelijk.

De voormalige pupil van Wingold heeft tegenwoordig, aan de muziekacademie en het conservatorium van Kaunas, Litouwen, zelf ook studenten en die zijn, vertelde hij, lang niet allemaal in jazz geïnteresseerd. Jimi Hendrix, dat is pas een gitarist! Vandaar dat hij een stuk schreef, 'Jimi’s Sweets', waarin een windvlaag leek op te steken die 'Mary' zuchtte.

'Billie’s Bounce' was de enige standard. Maar ook dat nummer kreeg een Kentra-behandeling, met onverwachte accenten en dito maatstrepen. Hartstikke fris. Sommige nummers leken lucide dromen en dat was niet zo vreemd, aangezien bijvoorbeeld 'Free' van drummer Stefan Goranov geïnspireerd was op de science fictionroman 'Frost And Fire' van Ray Bradbury.

Trance, rock, free jazz, bluesrock, allemaal elementen die in Kantra's muziek terug te vinden zijn. Daar heeft hij een hoogst persoonlijk mengsel van gebrouwen, dat geconcentreerde beluistering vereist. Want hoewel zijn muziek streng geordend is, met duidelijk afgebakende onderdelen die soms een klassieke suitevorm aannemen, kun je als luisteraar licht op drift raken. Dat het trio ondanks zijn prille bestaan als eenheid optrad, hielp natuurlijk. Soms stond er een complete kerncentrale op die vier vierkante meter. Waar die nanotechnologie al niet toe kan leiden.

Labels:

(Eddy Determeyer, 27.9.14) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.