Cd
Eric Revis Trio - 'City Of Asylum' (Clean Feed, 2013)
Eric Revis Quartet - 'In Memory Of Things Yet Seen' (Clean Feed, 2014)

Bassist Eric Revis, al jarenlang de rechterhand van Branford Marsalis, bracht in korte tijd twee albums uit op Clean Feed: 'City Of Asylum' met pianiste Kris Davis en percussieveteraan Andrew Cyrille, en begin dit jaar 'In Memory Of Things Yet Seen' van zijn kwartet met Darius Jones, Bill McHenry en Chad Taylor. De twee albums laten elk een andere kant zien van Revis, maar creëren samen een duidelijker portret van hem.

Het mooie aan 'City Of Asylum' is dat het zo spontaan tot stand kwam. Revis speelde samen met Cyrille en vroeg zich af hoe het zou zijn om een trio te vormen met de in New York gebaseerde Davis. Het resultaat was een pianoplaat met een opmerkelijke vrijheid en naturel, een hypersensitief verkeer van ideeën en suggesties. Met een opener als 'Vadim', gedragen door Revis' potige basbehandeling en subtiel cimbalenwerk van Cyrille, maar tegelijkertijd ook door het ongrijpbare spel van Davis, wordt meteen de toon gezet. Davis speelt hier minder in de lengte dan op haar eigen albums, wat zeker in 'Egon' leidt tot muziek die je voortdurend ontglipt. Dat wordt echter mooi in balans gebracht door een paar opvallende covers.

Monks 'Gallop’s Gallop' begint vrij traditioneel, maar Davis verlaat al spoedig het terrein van de conventionele interpretatie om de overstap te maken naar haar eigen terrein. Nog mooier is hier de versie van Keith Jarretts 'Prayer', een delicate ballade die zo afgemeten en voorzichtig uit de doeken wordt gedaan dat je het gevoel krijgt dat het, net als Coltrane's 'Psalm', haast een muzikale voordracht van een gedicht vormt. Bloedmooi. Revis' eigen 'Question' voert de drie dan weer terug naar Monk-achtig terrein. En het blijft doorgaans een combinatie die goed werkt: composities die spontaan klinken en improvisaties die zo mooi 'kloppen', dat ze uitgeschreven klinken.

'City Of Asylum' is dus avontuurlijk en vrij, maar blijft door dat losse fundament niet altijd even lang hangen, en dan kunnen de stukken die een dominant element hebben natuurlijk het verschil maken. In 'Sot Avast' is dat Revis' donker geschraap, dat snel de flair van een dreigende mars krijgt waar zijn kompanen rond kunnen dansen. In het titelnummer heeft een motiefje in het hoogste basregister dan weer iets van een viool, waarmee het stuk richting repetitieve kamermuziek gestuwd wordt. 'City Of Asylum' is niet over de hele lijn even toegankelijk, maar laat wel een trio horen dat in geen tijd een eigen en gefocust universum op poten zette.

'In Memory Of Things Yet Seen' laat een heel ander geluid horen. Niet enkel omdat Revis zich laat bijstaan door twee saxofonisten, maar ook omdat hier vooral de weg van de compositie bewandeld wordt. Slechts twee van de dertien tracks zijn improvisaties. Door een iets meer gestroomlijnde aanpak en duidelijke thema's neigt het album iets meer naar een conventioneel jazzgeluid, maar het is nog altijd wat avontuurlijker dan het werk van Revis' broodheer Branford Marsalis, die wel op twee tracks meespeelt.

Het album gaat van start met het eerste deel van 'The Tulpa Chronicles', een korte vibrafoonintro waarop een melancholisch blazersthema gelegd wordt. Het tweede stuk, halverwege de plaat, is een kort brokje dat verdeeld wordt in een korte bassolo en een compact groepsstukje, terwijl het derde stuk het basfiguur van 'Sot Avast' uit 'City Of Asylum' recycleert. De band speelt ook een paar interpretaties van werk van Sunny Murray ('Somethin’ Cookin’') en Sun Ra ('The Shadow World'), maar maakt eigenlijk minstens evenveel indruk met eigen werk.

In 'Hits', een machtig voorbeeld van Revis' gespierde meesterschap op de bas, krijgen de sirene-uithalen van de blazers gaandeweg meer coherentie en ruimte, tot ze uiteindelijk belanden in een bruisende lap free jazz, die bijna uit zijn voegen barst, met zeurende, zingende en rond elkaar springende saxen. Meteen daarna laat 'Son Seals' een heel ander geluid horen: funky afgemeten en bluesy struinend, met knappe tempowisselingen van Taylor en vurige saxsolo's. Jones' eigen 'Hold My Snow Cone' lijkt aanvankelijk weinig om het lijf te hebben, maar dan komt natuurlijk weer het moment dat hij die instant herkenbare gospelschoonheid laat schallen.

En zo zijn er nog wel een aantal stukken die elk hun eigen hoekje afbakenen: een zachtaardig, pastoraal aandoend kortverhaal in '3 Voices' en koortsige saxfurie in 'FreeB'. En dan is er nog McHenry's statige afsluiter 'If You’re Lonesome, Then You’re Not Alone', dat ondanks de ritselende percussie en dreigende bas haast een breekbare elegantie krijgt door de zachtjes rond elkaar wentelende saxen. 'In Memory Of Things Yet Seen' is daardoor een album dat het gamma beslaat tussen rechtlijnige(r) roots, uitbundige free jazz en een meer bedachtzaam impressionisme, maar nooit zijn samenhang verliest. Een knap visitekaartje van een straffe band met een volstrekt eigen sound.

Deze recensie verscheen ook op Enola.be

Meer zien?
Op 18 maart 2014 trad het Eric Revis Quartet op in De Singer in Rijkevorsel. Cees van de Ven maakte een fotografische impressie, die je

Labels: cd

(Guy Peters, 30.7.14) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Albert van Veenendaal - 'Songs From The Secret House'
Klik op de hoes om dit album te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.