Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Cd
Angles 9 - 'Injuries' (Clean Feed, 2014)

Opname: 15 & 16 december 2013

De negenkoppige versie van Angles die in 2012 nog in Hasselt stond (een concert dat deels door Clean Feed werd uitgebracht als '
In Our Midst'), trok in 2013 ook nog de studio in om daar zijn vijfde album in te blikken. Het was de eerste keer dat het niet op een podium gebeurde. Niet dat het iets afdoet aan de impact van de muziek, want 'Injuries' is vermoedelijk de meest complete en uitbundige Angles totnogtoe.

Van de shock & awe-methode van de band is dan ook nog geen greintje verloren gegaan. Küchens paradepaardje is een 'niets in de handen, niets in de mouwen'-machine, een denderende muziektrein, een negenkoppig balorkest dat recht op het hart mikt met grandioze thema's, pompende ritmes en genoeg drama om een avond toptheater op te luisteren. Angles beschikt over finesse, mysterie en intelligentie, maar is bovenal een gulle band, eentje die regelmatig op het rempedaal gaat staan, maar vooral ook voluit gas durft geven. Voor zoutpilaren is zo'n bonkend hart misschien wat veel van het goede, de rest gaat voor de bijl.

Meer dan tevoren is de spirit van Afrika in de muziek geslopen. De Oost-Europese en Arabisch getinte referenties waren er al, maar de Afrikaanse drive, waar we in Hasselt al even van mochten proeven, legt een nog grotere nadruk op ritmische stuwing. Dat is meteen al dominant in opener 'European Boogie', dat na een vibrafoonintro en een daaruit opduikende drumaanzet uitpakt met een van de meest swingende thema's uit de uit z'n voegen barstende Anglescatalogus. Kleurrijk samenspel, vitale power en vooral die organische schwung.

De muzikanten die Küchen omringen zijn stuk voor stuk kleppers die perfect omkunnen met technische hoogstandjes, maar de strakheid van Angles is er geen van de machinale metronoomperfectie, maar van de schuring. Dit is jazz met bakken soul, vloeiende timing en een wisselwerking waarbij muzikanten inpikken en verder bouwen op elkaars hints alsof er wordt gewerkt met doorgegeven atletenstokjes. Hier is geen plaats voor gladheid. En als dan eens de treurnis wordt opgezocht, zoals in 'Eti', dan is dat met de overtuiging van iemand die het klappen van de zweep kent. Composities bloeien open, vallen uit elkaar en pikken zichzelf op om nog sterker dan tevoren terug te keren.

Er zit ook een onwaarschijnlijke dynamiek in deze plaat. Voor elke minuut filmische grandeur krijg je ook een stuk bonkende, dansende wereldjazz. Zo'n 'Ubabba' werkt al net zo aanstekend als de muziek die The Ex opnam met Getatchew Mekuria, terwijl de denderende grandeur het titelnummer past als soundtrack bij de Spaanse burgeroorlog, vooraleer weer om te slaan in tumultueuze free jazz en een fantastische, ontroerende tweede helft, die geen mens onbewogen kan laten. Rauw, rafelig, fragiel, gekwetst, somber, dromerig en heroïsch in één. Al goed dat het afsluitende 'Compartmentalization' even een lichter geluid laat horen, anders zou je er nog een gebroken hart aan overhouden.

We maakten ons onlangs nog de bedenking dat de woede en de verontwaardiging eigenlijk al te veel naar het achterplan verschoven zijn binnen de jazz. Angles 9 zet dat alweer voor een stukje recht. De methode is bekend, het effect blijft even sterk. Dit is geëngageerde muziek van de gebalde vuist en het bloedend hart, intens persoonlijk en vertrouwend op collectieve macht. Het resultaat is voor de vijfde keer een prachtplaat, die de lat hoog legt voor wie dit jaar nog een statement te maken heeft.

Deze recensie verscheen eerder op Enola.be

Meer horen?
Klik hier voor een album teaser van 'Injuries'.

Labels:

(Guy Peters, 4.7.14) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.