Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Dvd
Luc Houtkamp - 'Quattro Concerto' (POW, 2013)

Concerto is ontleend aan de vaste term die sinds jaar en dag gegeven wordt aan klassieke orkestrale composities die rond bepaalde solo-instrumenten wordt gegeven. Quattro Concerto impliceert daarmee tegelijk vier instrumentalisten en een orkest, maar volgens de uitleg van Houtkamp in het interview op de dvd vormt ieder van die instrumentalisten op zich ook een orkest. Dat geldt in ieder geval ook voor het orgel, de computer die hij aanstuurt en de platen van de draaitafel. Speciaal voor deze compositie werden ook twee vinylplaten geperst. Het stuk bestaat uit vijf delen, die samen 57 minuten duren en waarin telkens twee instrumenten samen op de voorgrond treden.

Het concert werd in mei 2013 verfilmd in Orgelpark, dat als organisatie Houtkamp ook de compositieopdracht verstrekte. Het geluid is uitstekend, de beeldvoering rustig met een beperkt aantal camera's dat werd ingezet. Het is leuk om te zien hoe de meer ongebruikelijke instrumenten worden bespeeld, ook de bijzondere technieken van Erik Bosgraaf, de blokfluitist die van alle markten thuis lijkt. De andere musici zijn DJ DNA, ook bekend als Donotask, op draaitafels en samples, en Ere Lievonen op orgel. Vooral mensen die laptops aansturen zijn over het algemeen saai om naar te kijken, maar Houtkamp heeft dit opgelost met een bolvormige afstandsbediening, waarmee hij toch nog variatie in zijn hand- en armbewegingen aanbrengt. Overigens gebruikt hij hier alleen zijn computer en niet zijn saxofoon.

Echt spannend is het visuele deel van de opname niet. De geluidskwaliteit is echter uitstekend. Zoals in andere producties van het POW Ensemble van de laatste jaren worden barokklanken gecombineerd met elektronische geluiden. De muziek is niet eenvoudig of minimalistisch, maar wel helder van constructie en samenklank. Het groepsgeluid is dat van een intiem kamerensemble, maar door de instrumentatie worden inderdaad rijk geschakeerde klankcombinaties mogelijk. In de traditie van Houtkamps composities voor het POW Ensemble is er enige ruimte voor improvisaties, maar die zijn wel geheel ingebed in de structuur, duidelijk ondergeschikt aan het geheel van de compositie.

Het stuk begint prikkelend, met krachtige lange samenklanken met verlopende noten, die daarna worden gevolgd door een interactie van tjilpende geluiden tussen Houtkamp en Bosgraaf. Een beschaafd barokthema wordt vervolgens opgeluisterd met elektronische harmonieën. Dat laatste is typisch voor Houtkamp, die hiermee muziekreferenties bij elkaar brengt en weer uiteentrekt. Daarna krijgen we brommende geluiden op het orgel, die overgaan naar puntige elektronische klanken. Het derde deel begint met enigszins irritante industriële loops van DJ DNA, die gelukkig onderbroken worden door interventies van de andere instrumenten. Tegen het eind krijgt de muziek een romantisch karakter met wat minder schrille contrasten. Daarin zit ook een solofeature voor Houtkamp met controller. Het stuk krijgt een vriendelijk barokeinde, waarin het orgel centraal staat.

De kracht van het stuk ligt in de ongebruikelijke avontuurlijke samenklanken, die als coulissen in een theater steeds ruimte overlaten voor onverwachte overgangen en aanvullingen. Ritmisch refereert de muziek vooral aan de westerse klassieke traditie en zal daarom verstokte jazzliefhebbers mogelijk ergeren. Voor mij is dit document vooral een bewijs dat Houtkamps eigenzinnige alchemie ook smakelijke vruchten afwerpt.

Labels:

(Ken Vos, 3.3.14) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.