Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Stille contemplatie als bij een gebed

Christian Wallumrød Ensemble, vrijdag 21 februari 2014, Paradox, Tilburg

Als er iemand representatief is voor de ECM-stal, dan is het wel Christian Wallumrød. De pianist/componist belichaamt de verstilde Noorse muziek en is volstrekt uniek in zijn muzikale benadering. Het uitblijven van grote gebaren en vorstelijke improvisaties getuigen hiervan. Spaarzaamheid, verfijnde minuscule wijzigingen en vertraagde ontwikkeling zijn het watermerk. De muziek is niet gemaakt voor een ongedurig publiek.

De bezetting met Christian Wallumrød op piano en harmonium, Eivind Lønning - trompet, Gjermund Larsen - violen, Espen Reinertsen - tenorsaxofoon, Tove Törngren - cello, Per Oddvar Johansen - drums en vibrafoon, biedt perspectief op afwijkende klankkleuren. Het optreden is mede mogelijk gemaakt door een bijdrage van het Fund For Performing Artists en The Norwegian Jazzforum. En met recht! De ruimte van Paradox is goed gevuld, maar vooral de bewegingsloze stilte onder het publiek, van de eerste tot en met de laatste noot, is veelbetekenend en gepast. Stille contemplatie als bij een gebed.

De collectieve, vrije, minimale muziek sluit aan bij de Noorse folk, de twintigste-eeuwse klassieke en avant-garde muziek, met een vleugje vroege kerkmuziek. Zeker de eerste set boeit van het begin tot het einde. De zachte, spaarzame tonen uit het harmonium vullen de hele ruimte en daaraan voegen zich de snaar- en blaasinstrumenten toe. Ondanks de toename van het volume draagt de gehele constellatie bij tot een zeldzaam zachte melancholie. De lome transformaties van de klankkleur worden ondersteund door het langzaam repeterende thema en het vasthoudende ritme.

Het tweede stuk vertoont licht onheilspellende en weerbarstige sporen. Het bijpassend knetterend blazen en het ruizen van de snaren wordt aangebracht onder een gematigd barokke palet aan piano-akkoorden. Het mathematisch pulsen als een oud-industriële lopende band gaat geruisloos over in een volkswijsje. Een anti-drumsolo benadrukt de stilte door lichte touchers.

De aanvankelijke inzet bij de uitgesponnen derde compositie toont fragmentarisch. Korte statements van een brommende tenorsax en flarden van pruttelend trompetspel wentelen zich geruisloos in de lichtvoetigheid van de strijkers. Onder de aanzwellende pianomotieven valt de percussie in, waardoor slechts een illusie van swing ontstaat. Na de pauze wordt nog een relatief korte set en een toegift verzorgd. De muziek vraagt ook nu weer een bijna onmogelijke timing en concentratie van de musici. Het laatste moet ook worden opgebracht door de toehoorders.

Het gevaar van eentonigheid dreigt, omdat de stiltes bij vlagen dominanter zijn dan het voortgebrachte geluid. De fragiele lucht, geblazen door de mondstukloze trompet, en de minimale aanraking van de strijkstok met de snaren van zowel viool als cello leiden tot een tijdige opleving van de aandacht. Het Wallumrød Ensemble heeft de voorkeur volledig akoestisch te spelen en mijdt zelfs een PA-systeem. Desondanks laat het ensemble klanken verbuigen en verkleuren als ware het elektronisch gestuurd.

Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens.

Labels:

(Louis Obbens, 3.3.14) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.