|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Concert Mystieke eenheid Bram Stadhouders' Henosis & Nederlands Kamerkoor, zaterdag 1 maart 2014, Paradox, Tilburg In 2012 wordt Bram Stadhouders de gelegenheid geboden om, als jongste muzikant ooit, de compositieopdracht van het North Sea Jazz uit te voeren. Op verzoek van de jury heeft de vindingrijke gitarist een stuk gecomponeerd dat onderscheidend is voor zijn oeuvre: de samenwerking van zijn trio met een koor. Op deze wijze ontrolt zich een symbiose tussen de postmoderne improvisatiemuziek en de pure klassiek geschoolde stemmen van het Nederlands Kamerkoor. De ondertitel 'Henosis' staat voor mystieke eenheid. Na de primeur op het NSJ is het een tijdje stil geweest rondom het ambitieuze project. Maar na het verschijnen van het gelijknamige album is het Bram Stadhouders gelukt een minitour te arrangeren, samen met het Nederlands Kamerkoor. Het Henosis-project komt overigens niet uit de lucht vallen. Bram Stadhouders is al jaren een getalenteerde, veelbelovende en avontuurlijke gitarist en componist. Hij heeft intensief samengewerkt op internationaal niveau, getuige zijn uiteenlopende projecten met Sidsel Endresen en Jim Black, Terje Isungset's Ice-Music, het duo Stadhouders-Goveart en zijn deelname aan Grzech Piotrowski's Quartet en World Orchestra. Hij schuwt het reizen niet en is op zoek naar uitdagende confrontaties met andere muzikale werelden. Het Nederlands Kamerkoor staat sinds 1937 aan de top van de internationale koren. Ook zij zijn niet in een hokje te plaatsen. Zij bedienen zich van vele stijlen, geplaatst tussen middeleeuws en hedendaags. Een aantal projecten zijn bekroond met een Edison of een Diapason d'Or. In de afgelopen seizoenen heeft het ensemble ook andere landen aangedaan. De schijnbaar onoverbrugbare contradictie tussen drie rasimprovisatoren en het Nederlands Kamerkoor wordt door componist Bram Stadhouders naadloos geslecht. Hoewel de muziek in de basis volledig is uitgeschreven, spat de innovatie en de tomeloze dadendrang ervan af. In tegenstelling tot de ouverture op het NSJ is er meer ruimte ontstaan voor geïmproviseerde muziek. Een wedergeboorte. De sprankelende, vaak verbogen spacy gitaarklanken en de drum- en keyboardaccenten gaan een natuurlijke verbintenis aan met het krachtige koor. Het koor en het trio voeren afwisselend de boventoon. De gewijde, sferische muziek wordt - ruw of subtiel - onderbroken door drumpassages en verrassende wendingen. De synergie is leidend, maar de uitgesponnen composities bieden ruimte voor onderhuidse of openlijke aanrakingen met andere muziekstijlen. Deze doemen op uit een bombastisch orkestraal geheel en laten sporen zien uit het swingtijdperk. Of er ontstaat ruimte voor een bedwelmende fusion en zelfs een vluchtige funk. De afwisseling tussen de hoge vrouwenstemmen en de sonore mannenstemmen dringen zich bij vlagen percussief op. Als contrast voegt het trio met gitaar, drums en elektronica een milde psychedelica toe. De tekstloze vocalen accentueren de onwerkelijke, mystieke sfeer. Zij laten een wonderbaarlijke toonschakering horen, maar klinken bovenal sacraal en soms zelfs hemels. De elektronica laat dit niet alleen resoneren, maar zorgt voor de toevoeging van een menselijke element, zoals een aardse, liefdevolle gitaarpassage. Door het oogcontact tussen Stadhouders en dirigent Klaas Stok wordt ruimte gevonden en afwisseling gezocht tussen compositie en improvisatie. Onmerkbaar wordt langs vloeiende, lyrische gitaarlijnen en staccato gezang een immense apotheose bereikt. Weelderige soundscapes, 'onderwater staande' elektronica, distortion en echo's zijn het laatste tussenstation waar, onder aanvoering van Onno Govaert, zelfs de free jazz wonderbaarlijk opdoemt uit deze kruisbestuiving. Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Louis Obbens. (Louis Obbens, 16.3.14) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
