Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Concert
Tijd voor Neves doorbraak in Nederland
Jef Neve, donderdag 6 maart 2014, North Sea Jazz Club, Amsterdam

De relatieve onbekendheid van de Belgische componist en pianist Jef Neve in Nederland geeft aan hoezeer publiciteit bepalend is voor erkenning. Immers, in België is Neve met afstand de meest zichtbare jazzmusicus in de media. Dat heeft natuurlijk ook te maken met het gemak waarmee hij zich verbaal uitdrukt. Ook deze avond, een van twee in Nederland, weet hij het publiek nauwer te betrekken bij zijn werk door de stukken in te leiden met anecdotes en wetenswaardigheden over de componisten. Deze avond bestaat het optreden in de gerieflijk geoutilleerde North Sea Jazz Club uit één lange set van meer dan anderhalf uur. Het geluid is uitstekend en gelukkig hebben de meeste luisteraars hun maaltijd bij aanvang al verorberd. In de aankondiging staat vermeld dat Neve stukken gaat opdiepen uit ouder repertoire, maar het concert lijkt ook bedoeld als een try-out voor het soloalbum dat in oktober uitkomt bij Universal.

Dat Neve geen Nederlander is, blijkt onder meer uit de manier waarop hij onbevreesd emotie en bombast in zijn opbouw gebruikt. Het eerste stuk is een standard; Billy Strayhorns 'Lush Life' krijgt een opvallend oorspronkelijke introductie of beter gezegd een proloog die begint in het binnenwerk van de vleugel. De inleiding krijgt de vorm van een klanklandschap, dat vloeiend naar het thema overgaat. Mogelijk is dat gevoel voor klanktapijten ingegeven door Neves ervaring als soundtrackcomponist voor films. Ook in de daaropvolgende stukken blijkt hij een heel bedreven bedenker van onverwachte, grillige intro's. Ik moest onwillekeurig denken aan Erroll Garner, de koning van de intro's. Andere standards die Neve uitgekozen heeft voor de avond zijn Monks 'I Mean You' en een stuk van Joni Mitchell. Hierin laat hij horen dat hij dit materiaal ook als improvisator vaak benadert als een analyserende componist. Dat de pianist een goede communicator is, bewijst hij met een mooi ingeklede interpretatie van Shaffy's 'We Zullen Doorgaan'.

Er was ook een Belgisch tintje aan de avond met stukken van Goose en Waso, die interpretaties meekrijgen die in het verlengde van de originelen lijken te liggen. Neve mag dan een zeer productieve componist zijn, hij beperkt zich ditmaal tot vier eigen composities. Vaak maakt hij gebruikt van ritmische, minimalistische herhalingen, die soms een hypnotiserend effect hebben. De verrassing is voor de toegift: een première van een nieuwe compositie, 'Flying To Diani Beach', waarin onder meer Bach-achtige fraseringen zijn verwerkt. Sommigen zullen de muziek van Neve te uitbundig of niet subtiel genoeg vinden, maar bijna elk stuk bevat deze avond wel meerdere interessante, functionele wendingen. Zelf vind ik dat hij wat meer gebruik zou kunnen maken van ritmische contrasten en stiltes. Ook is duidelijk dat de pianist veel naar muziek van minder voor de hand liggende genres luistert. Voorspelbaar is Jef Neve in ieder geval niet.

Labels:

(Ken Vos, 17.3.14) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.