Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Concert
Ingetogen impact
Narcissus, vrijdag 31 januari 2014, Bimhuis, Amsterdam

Vier instrumenten in een autonome setting. Drummer Flin van Hemmen zoekt behoedzaam naar een opening, de randen van trommels en bekkens beroerend met afgedankt tafelzilver. De eerste geblazen klanken van Robin Verheyen zijn beeldend en sereen. Van Narcissus kan worden verwacht dat ze stukken spelen waarin vrije expressie de overhand heeft. Dit concert gaat atmosferisch, bijna filmisch van start. Een ondertoon van schilderachtige poëzie zal gedurende het hele concert aanwezig zijn. De groep maakte onlangs een korte tournee, waarbij ook opnames zijn gemaak voor een eerste live-cd, die later dit jaar wordt uitgebracht.

De stukken die Narcissus speelt, worden fraai opgebouwd. Concentratie en sereniteit zijn belangrijke uitgangspunten voor de onderlinge dialogen tussen de spelers. Subtiel akoestisch ensemblespel. Met terughoudendheid bereikt het kwartet spanning en verstilde schoonheid. Deze structuur van lyrisch drama en abstractie is allerminst voorspelbaar. Grilligheid en vertwijfeling leiden, vaak toch onverwacht, naar dwingende extase en verdichte intensiteit.

De pianopartijen van Jozef Dumoulin bevatten soms terloopse, dan weer duidelijk gearticuleerde harmonieën, die verwijzen naar twintigste-eeuwse componisten. De intensiteit waarmee hij zijn vingers regelmatig over het klavier laat maaien, is beangstigend. Deze roffelende passages hebben iets weg van een klokkende cymbaal. Clemens van der Feen verricht monnikenwerk op zijn contrabas. Bescheiden en onopvallend, maar zeker ook onmisbaar, legt hij een contrastrijke, harmonische basis. Zijn noten onderbouwen en accentueren extatische aanzwellende stuwkracht, of zwakken af tot dromerige flarden en inkeer, zeker wanneer hij de snaren aanstrijkt. Robin Verheyen bespeelt afwisselend sopraan- en tenorsax. Hoewel hij niet als 'de' solist naar voren treedt, geeft zijn spel de meeste kleur en vorm aan de muziek. Zijn focus richt zich volledig op de vorm en de ontwikkeling van de prikkelende composities. Zijn expressiemogelijkheden zijn rijk geschakeerd en technisch geavanceerd. Naast vloeiende melodielijnen stelt zijn instrumentbeheersing Verheyen in staat om zijn improvisaties volledig vrij uit te bouwen.

Narcissus is gerijpt in de tien jaar van haar bestaan. De groepsleden hebben allen een veelzijdige internationale carrière opgebouwd. Dat heeft geleid tot een interessante combinatie van ensemblespel, jazz en vrije improvisatie. De groep heeft een rijk palet aan stijlmiddelen en zoekt telkens naar avontuurlijk samenspel. Zeker in de Belgisch-Nederlandse muziekcultuur heeft dit kwartet een eigen positie veroverd. Narcissus is nu meer dan de som der samenstellende delen. Slow cooking meandert hun muziek tussen dromerige inkeer, symfonische expressie, humor en een soms bedwelmende kakafonie. De aanpak van de groep is puur en nergens dwangmatig.

Hoewel het verleidelijk is, vraagt de muziek van Narcissus niet per se om een nadrukkelijke duiding. Sfeer en subtiele muzikaliteit, in combinatie met gevarieerde improvisaties, is de essentie van haar muzikale acte de présence.

Klik hier voor foto's van dit concert door Maarten van de Ven.

Labels:

(Unknown, 26.2.14) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.