|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
  Concert Hoe overleef ik een pianotrio? Hubro Labelnight met Mats Eilertsen Trio ft. Harmen Fraanje & Splashgirl, vrijdag 31 januari 2014, Paradox, Tilburg De laatste jaren wemelt het van de piano-bas-drums-trio's binnen de geïmproviseerde muziek. Het volstaat niet meer om uitstekende moderne trio's, zoals EST of The Bad Plus, nieuw leven in te blazen of te kopiëren. Het veroveren van een onderscheidende, muzikale positie is juist essentieel. De jazzscene in Noorwegen is de laatste decennia steeds in staat gebleken deze muzikale uitdaging aan te kunnen gaan. Tijdens de Hubro labelnight staan ook weer twee relatief jonge Noorse bands op het programma. Maken deze trio's het verschil of ontstaat er inmiddels al iets als de wet van de remmende voorsprong? Mats Eilertsen hanteert bij het spelen van zijn bas een donker en sonoor geluid. Dit is in contrast met de open, licht percussieve aanpak van Thomas Strønen. Door het metalige tikken op de cimbalen en de gedempte slagen op de tomtoms ontvouwt zich door de vermenging met de pianoklanken een mild uitwaaierende romantische compositie. Het akoestische trio laat moeiteloos de dynamiek aanzwellen, zonder in extremiteiten te vervallen. Onder resonerende gongachtige geluiden en een lui spelende contrabas vervolgt het trio zijn ontdekkingsreis naar meer melancholie. Zeer gestaag neemt de grilligheid en de subtiele tegendraadsheid toe en toont pianist Harmen Fraanje sporen van sprankelende lyriek. Tintelend en langzaam inkleurend als bij een ontluikende lentedag. Tot aan het slotstuk overheerst lichtheid en optimisme, maar deze moderne lichtheid is echter niet zaligmakend. In het slotstuk culmineert de rustieke aanpak in een extatische apotheose, waarin Fraanje zeer indringend solowerk aflevert. Hoewel Splashgirl in principe een akoestisch pianotrio blijft, wordt het geluid in niet geringe mate bepaald door elektronische toevoegingen, zoals vervormd pianogeluid, beats en echo's. De muziek is over het geheel genomen sober en misschien wel terughoudend van aard, zeker omdat het zich spaarzaam bediend van solistische escapades. De sfeer is zwaarmoedig door zich langzaam ontwikkelende, repetitieve en hypnotiserende grooves. De gelijkwaardige muzikale partners in crime ontdoen zich van alle franje. De muziek is dusdanig down-to-earth, alsof je wordt getroffen door donkere eenzaamheid, dat het je naar de strot doet grijpen. Confronterend, macaber, maar aantrekkelijk. Beide trio's zijn onderscheidend, maar wel om uiteenlopende redenen. De verschillen in benadering zijn groot. Het Mats Eilertsen Trio hanteert een sprookjesachtige verteltrant door lichte, maar tintelende composities, terwijl Splashgirl vooral een eigenzinnige sfeer van hallucinerende spookbeelden neerzet. Klik hier voor foto's van de Hubro labelnight door Louis Obbens. Labels: concert (Louis Obbens, 10.2.14) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
