|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Concert Friedlander met cello op veranda Erik Friedlander's Bonebridge Band, donderdag 23 januari 2014, Axesjazzpower, Natlab, Eindhoven Ontspannen. Dat was beslist de indruk die het kwartet rond de New Yorkse cellist Erik Friedlander maakte. Met zijn Bonebridge Band trad hij gisteren op bij Axes in het Eindhovense Natlab. Hij deelde het voetlicht met zuiderling Doug Wamble, die uit zijn stalen Resonator gitaar blue notes en wrijvingloos glijdende uithalen toverde. Afkomstig uit het circuit rond John Zorn zou je van Friedlander verwachten dat zijn muziek verwant is aan de nerveuze hyperjazz van deze radicale saxofonist. Het tegendeel bleek waar. Alle nummers waren opgebouwd rond melodieuze composities, waarin Friedlander en Wamble om beurten in solo's het voortouw namen, en geregeld samenkwamen in ingenieus vervlochten duetten. Het repertoire strekte zich uit van breed uitgesponnen blues tot pittige uptempo tango, waarin het ritme al even springerig was als de plotselinge wendingen en ideeën die snel aan je voorbij trokken. In dat nummer mocht drummer Mike Sarin van leer trekken met uiterst luidruchtige roffels, waarmee hij zijn kornuiten met gemak overstemde. Die bleven onverstoorbaar doorspelen en doken weer op wanneer Sarin even gas terugnam. Opvallend was dat Friedlander over het algemeen de voorkeur gaf aan plukken boven strijken. Zo kon hij snel overschakelen van solo naar begeleiding, in een paar akkoorden de structuur van een nummer bepalen en de groep van richting laten veranderen. Hij stuurde de muziek met een vanzelfsprekende zekerheid, ontspannen achterover leunend. Als je je ogen sloot, zou je soms zweren dat je op een rustige zondagnamiddag op een veranda naar hen zat te luisteren, met uitzicht op een breed en traag stromende Mississippi. Telkens bleek weer hoe goed die combinatie van cello en slidegitaar werkte - het ronde zachte timbre van de een tegenover het spitse en wendbare van de ander. Misschien wel het mooist was een nummer waarin Wamble met elektronica een sluier van klanken bouwde, die hoog sprankelend over de melodie gleed die hij op zijn gitaar speelde. Daar stelde Friedlander een solo vol intense nostalgie tegenover, vol verlangen naar vervlogen lentes en liefdes. Deze recensie verscheen eerder in het Eindhovens Dagblad. Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Cees van de Ven. Labels: concert (René van Peer, 1.2.14) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
