Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Cd
Mats Gustafsson & Thurston Moore - 'Vi Är Alla Guds Slavar' (OTOroku, 2013)

Opname: september 2012

Impro-gigant Mats Gustafsson en postpunk-pionier Thurston Moore zijn beiden instituten in de vrije muziek. Met verschillende samenwerkingsprojecten en gastoptredens hebben deze muzikanten een band opgebouwd, die behalve vriendschappelijk ook artistiek van aard is. Zoals het twee vinylverslaafden betaamt, is het jongste resultaat van deze samenwerking, 'Vi Är Alla Guds Slavar' (Wij Zijn Allen Gods Slaven), slechts verkrijgbaar op langspeelplaat. Beide zijden bevatten een fragment van een liveoptreden in Cafe Oto, Londens meest progressieve podium. Moore, die tegenwoordig in Londen woont, is hier al enige tijd kind aan huis en ook Gustafsson weet de in Ashwin Street verstopte bar keer op keer te vinden.

'Vi Är Alla Guds Slavar' is het resultaat van een worsteling met de meest basale muzikale materie en nog luider dan voorganger 'Play Some Fucking Stooges'. Twee eindeloos lange bakken lawaai, eerder verwant aan Merzbow dan aan Ellington, richten zich vooral op textuur en intensiteit. Er komt geen conventionele noot voorbij, maar wel een hele reeks scheuren, krassen en schreeuwen. Voor de fans is het misschien jammer dat Gustafsson zijn saxofoons goeddeels links laat liggen en vooral elektronische geluiden produceert. Tegelijkertijd is dit een logische conclusie van zijn saxofoonspel, dat met name in de soloprojecten steeds meer over lucht, blazen en luisteren gaat en steeds minder over noten spelen. Voor wie dit kan accepteren klinkt de elektrische Gustafsson niet heel anders dan de houtblazer: intens, bronstig en schurend.

Het is dan ook opvallend dat het stilste moment op deze plaat komt wanneer Gustafsson wel een saxofoon hanteert. Op zijn sopraan komen enkele plopjes en piepjes voorbij die een wig lijken te drijven in de muur van geluid, die Moore met zoveel souplesse aanlegt. Feedback, vervorming en zogenaamde dive bombs zijn alle in voldoende mate aanwezig om ook de tonaliteit van het gitaarspel volledig te laten verdwijnen. Het feit dat dit niet gaat vervelen is het bewijs dat Moore en Gustafsson perfect in staat zijn detail in hun muziek aan te brengen, al breken ze alle conventies af. Wat overblijft is een bak pokkeherrie die zijn eigen logica dicteert.

Meer horen?
Klik
hier om te luisteren naar een uitgebreid geluidsfragment van de tweede kant van dit album.

Labels:

(Sybren Renema, 8.12.13) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.