Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Concert
Kan de lat nog hoger?
Eric Vloeimans' Gatecrash, North Sea Jazz Club, zaterdag 8 juni 2013, Amsterdam

In de North Sea Jazz Club, op het terrein van de voormalige Westergasfabriek in Amsterdam, klinkt Miles Davis. Vanavond komt hij, als achtergrondmuziek, bijna niet uit boven het geroezemoes en het gekletter van bestek. Het gaat nu nog vooral om eten en praten. Hoe zal Eric Vloeimans' Gatecrash het er vanavond afbrengen? De optredens en de eerste cd zijn met oorverdovend enthousiasme ontvangen. De reacties op de tweede en derde cd waren gemengd. Gaat de lat vanavond verder omhoog?

De heren van Gatecrash komen het podium op. Gulli Gudmundsson speelt twee krachtige melodietonen op zijn basgitaar en het is stil. Doodstil. Wat zal er volgen? Zachte drums van Jasper van Hulten en na een paar minuten de fluistertrompet van Vloeimans, zo teer en zacht als alleen hij dat kan. Toetsenist Jeroen van Vliet is nu nog dienstbaar met wat ondersteunende grooves. Het zwoele klankbriesje laat hier en daar het stof van grote, open vlaktes opwaaien. De klanken en improvisaties worden steviger en feller, met af en toe een lange noot als ijkpunt. Met de nieuwe compositie 'San Francisco' en 'Albuquerque', een nummer van Van Vliet, komt het hele klankenspectrum van de band voorbij.

Toen Vloeimans zich enkele jaren geleden, onder meer door muziekvriend Van Vliet, liet overhalen om met elektronische effecten te gaan experimenteren, waren de Becker Brothers en Weather Report zijn grote voorbeelden, net als Miles Davis in zijn latere periode. Aan die laatste is 'Prince Of Darkness' opgedragen. Vloeimans blaast een krachtige melodielijn, duister als de nacht. Het is alsof de knorrige prins zelf door de club dwaalt. Van Vliet gaat levendiger en opzwepend grooven. De nacht krijgt licht. Vloeimans volgt en laat de klanken over elkaar heen buitelen. De geluidseffecten worden extremer. De oude prins lijkt nu zelfs te glimlachen.

Gatecrash is een eenheid. En toch, Vloeimans is het middelpunt, of hij wil of niet. De muziek die in hem huist, kan niet anders dan er aan alle kanten uitspatten. Als hij luistert, doet hij dat zo intens dat het een feest is om te zien hoe hij staat te genieten, zacht wiegend, met de trompet als kostbaar kleinood tussen zijn handen gevouwen. Het applaus van het publiek na een improvisatie dirigeert hij direct naar de solist. Ook dat is samenspelen.

Van het viertal speelt drummer Van Hulten het meest dienend aan het geheel. Vloeimans maakt een grapje over de benjamin van de band, die aan vakmanschap en creativiteit niet onderdoet voor de rest. Dat is goed te horen in zijn compositie 'The Thunderbirds', met fraaie, uitgesponnen klanken en creatieve ritmes. 'Antropie', een compositie van Gudmundsson, vertelt een ander verhaal: dat van jonge kinderen die met autootjes over het parket scheuren en deze tegen de plint laten knallen. Zo gaat het er thuis bij de G'tjes aan toe. Vanavond racen de autootjes ook nog tegen de muur omhoog.

Na alle drukte is het goed slapen. Als je dan 's morgens naast je geliefde wakker wordt... ach, de trompet van Vloeimans loopt in 'When She Sleeps' zo mooi over van teder gefluister, dat woorden beter kunnen zwijgen. Na de zwoele, warme ochtendklanken wordt het geluid dieper. Van Hulten gaat steviger drummen en Van Vliet gaat feller grooven. De muziek reist door naar uitbundig. Het is te hopen dat je lief inmiddels wakker is geworden. Als je zo in haar oor tettert, zou het met de liefde snel gedaan kunnen zijn.

En dan is er 'Lola', een vrolijke viervoeter die Vloeimans heeft geholpen bij het componeren. De trompettist blaast hoge tonen en improviseert op één noot. De heren spelen met zoveel gemak, dat je bijna zou vergeten wat een uitstekend vakmanschap er in ieder van hen huist. 'Lola' is het meest uptempo nummer van hele de avond. Het is alsof het publiek hierop heeft gewacht. Bijna gaat het dak van de voormalige gasfabriek de lucht in.

Gatecrash speelt vanavond bijna allemaal nieuwe nummers. Of het nu gaat om het fluisterzachte spel, de klankexplosies of de felle melodische grooves: de klanken hebben zich verdiept, de elektronische effecten zijn gevarieerder en meer vanzelfsprekend ingebed in het geheel. Als deze muziek op cd komt, zullen de recensies weer lovend zijn. De lat ligt dus weer een stukje hoger. Ja, dat kan.

Labels:

(Heleen van Tilburg, 4.10.13) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.