Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Hinkend op twee gedachten

Joshua Redman Quartet, vrijdag 11 oktober 2013, Bimhuis, Amsterdam

Saxofonist Joshua Redman heeft dit jaar een zeer ambitieus project afgerond. Geheel in lijn met de jazztraditie van illustere voorgangers zoals Charlie Parker's 'With Strings' en Art Pepper's 'Winter Moon', levert Redman een album met strijkarrangementen af. Met het album 'Walking Shadows' slaagt Redman er niet in te wedijveren met deze voorgangers, ondanks bijdragen van Brad Mehldau, Dan Coleman en Patrich Zimmerli. De zacht-zwoele elegantie van voorspelbare ballades verdient, door de brei aan sentimentele arrangementen, eerder het predikaat verdienstelijk dan meesterlijk.

Dezelfde waardering is ook van toepassing voor het tweede optreden van het kwartet van Redman in het Bimhuis. Ook nu is de voorspelbaarheid hieraan debet. Normaliter is de hedendaagse saxofoonmeester in staat zijn onuitputtelijke kwaliteiten in te zetten voor een imponerend eindresultaat. Diep verworven kennis van de jazzgeschiedenis en een ongeëvenaarde technische beheersing van zijn instrument zijn slechts twee aspecten van zijn virtuositeit. De combinatie van evenwichtige, sublieme composities en een lichte, assertieve, vloeiende-inventieve speelstijl dragen bij tot een energieke, avontuurlijke én intelligente benadering van zijn muzikale reizen.

Joshua Redman hinkt tijdens het concert te veel op twee gedachten. Met name in de eerste set domineert, in lijn met 'Walking Shadows', de ingetogen benadering van het materiaal. In zangerige melodieën, vaak voorzien van repetitieve piano-aanslagen en milde ritmische ondersteuning zweeft het vederlichte tenorgeluid van Redman boven het groepsgeluid uit. Verwachtingsvolle sprankeling in een optimistisch mood, maar zonder gevolg, verrassing, versnelling of avontuur.

In eerste instantie lijkt dit na te pauze voortgezet te worden. De eerste hoopvolle noten, onbegeleid met vleugjes tegendraadsheid, leiden tot een inspiratieloos middengedeelte, waarin grote onthullingen achterwege blijven. Gelukkig komen de muzikanten uiteindelijk tot het besef dat bij een liveoptreden een grotere dadendrang nodig is. Vanaf het tweede stuk neemt de levendigheid en zeggingskracht zienderogen toe. De opbouw van het repertoire deugt kennelijk wel. Mijmerende pianoklanken worden voorzien van ontluikende saxofoonpassages. De zoektocht naar meer intensiteit en een hoger energetisch gehalte vindt uiteindelijk zijn bestemming in een vlammend einde.

Het mistroostige 'Infant Eyes' laat vooral een excellerende pianist Aaron Goldberg horen. Vanaf dit moment wordt de muziek voorzien van urgentie. De mooie maar eentonige souplesse wordt definitief over boord gegooid. Het tempo wordt opgevoerd, de ritmische ondersteuning wordt riskanter en de interactie tussen Goldberg en Redman wordt een waarachtig spel tussen jager en prooi. Bol van langdurig opgebouwde spanning, bijtend, met wisselende kansen en ongewis over de afloop. Tot slot volgt een half uur na aanvang van de tweede set een zompige blues, afwisselend licht en donker benaderd. Swingend en gepassioneerd met volop verwijzingen naar pop en zelfs rockabilly.

Het Joshua Redman Quartet voelt zich geïnspireerd door de Amerikaanse jazz uit de zestiger jaren. Stevig swingend, melodisch, vaak voorzien van een dosis pure soul en met behoorlijk bluesgevoel. Het zoeken naar nieuwe vondsten en invalshoeken moet de uitdaging blijven van een groot saxofonist!

Klik hier voor foto's van het Joshua Redman Quartet door Cees van de Ven en Louis Obbens. Ze zijn gemaakt tijdens het afgelopen Eindhovense So What's Next?-festival, North Sea Jazz 2011 en Jazz Middelburg 2013.

Labels:

(Louis Obbens, 20.10.13) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.