Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Ode aan de Clube da Esquina

Lilian Vieira & Gideon van Gelder, zondag 2 juni 2013, Platformtheater, Groningen

De muziek waarmee de in Teresópolis (Brazilië) geboren zangeres Lilian Vieira opgroeide, heeft ze sedert 1999, toen ze naar Nederland verhuisde, eigenlijk nooit meer gezongen. Vandaar dat ze vorig jaar de kans om met pianist Gideon van Gelder een programma rond vocalist, gitarist en componist Toninho Horta uit te voeren, met beide handen aangreep. "Tegenwoordig is er zo veel slechte muziek in Brazilië," klaagde ze in het Platformtheater. "En jullie hebben, eh, Herman van Veen, toch? Gideon heeft in zijn jeugd veel goede muziek gehoord en ik ook. Dat zit er allemaal in." Behalve repertoire van Horta bracht het duo vooral werk van zanger, multi-instrumentalist en componist Milton Nascimento, een ander prominent lid van de Clube da Esquina. Dat collectief was rond 1970 in Belo Horizonte, parallel aan de bossanova van Rio de Janeiro, een vernieuwende kracht in de Braziliaanse muziek.

Van Gelder is een 'complete' pianist. Van alle markten thuis, met andere woorden. Met het ritmische Braziliaanse materiaal heeft hij niet de minste moeite – alsof zijn wiegje niet in Groningen, maar in Ipanema stond. Percussie-instrumenten miste je hier niet, integendeel. In zijn eentje is hij een volledig en volwaardig orkest. De intro van 'Sonhando Sobre Meu Primeiro Amor' was exemplarisch: al mijmerend van zijn allereerste liefde bouwde hij een intense solo op met daarin veel lucht. Hij manoeuvreerde heel listig een ritmisch ostinato in een song, dat vervolgens als een audiofosgeen achter je trommelvliezen bleef gloeien, terwijl hij alweer bezig was aan een vrije exercitie. Mijn enige punt van kritiek is dat hij misschien wat meer dynamiek in zijn spel zou kunnen brengen. Met name in de meer gevoelige ballades had hij de neiging, de zangeres te overspoelen.

Lilian Vieira, die velen vooral zullen kennen van de latin funkgroep Zuco 103, had vooral nummers gekozen die wortelden in oudere tradities, toen de Europese salonmuziek nog heerste in Rio. Ik maak me sterk dat Frédéric Chopin ook daar geliefd was. Dat je de teksten niet verstond hinderde niet: een gedicht blijft een gedicht. Trouwens, wat moeten we ons voorstellen bij De Stem van de Maan? Die Toninho Horta wist het wel, in zijn 'Pedra Da Lua'. In 'Aquelas Corsas Todas' werden de ritmes door vocaliste en pianist slechts vluchtig geïmpliceerd, wat uitstekend werkte.

"Ik had verwacht dat jullie wat meer zouden dansen," lachte Lilian quasi-teleurgesteld. Verdomd, ja. Daar waren we niet eens aan toegekomen.

Klik hier voor foto's van dit concert door Willem Schwertmann.

Labels:

(Eddy Determeyer, 8.6.13) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.