Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Concert
De blik onverminderd op Texas
Boris van der Lek Trio, donderdag 25 april 2013, Jazzcafé Alto, Groningen

Ja ja, dat gaat mooi niet door. Een eenvoudige shuffle blues bij wijze van opening willen spelen en dat stuk vliegensvlug 'Blues For Eddy' dopen omdat uw verslaggever juist op dat moment het etablissement betreedt. Dat schreeuwt om een buitengemeen strenge beoordeling.

Zo gek veel is er niet veranderd aan de speelwijze van tenorsaxofonist Boris van der Lek, sinds hij dertig jaar geleden als achttienjarige naast zijn idool Buddy Tate in het Groninger Jazzcafé De Spieghel stond. Eind jaren tachtig leek het er even op dat hij zijn oriëntatie op de Texas Tenors ging verbreden richting King of Cool Lester Young, maar in café Alto schoof hij toch weer vertrouwde Texaanse licks in 'There Is No Greater Love'. Buddy Tate, Arnett Cobb en Illinois Jacquet hangen nog altijd boven zijn bed.

Niets nieuws dus onder de zon – maar onder die zon werd het behoorlijk heet. Het publiek liet zich gewillig, om niet te zeggen gretig meevoeren in de mêlee van bluesen en ballads, zodat het bier tijdens de pauze al behoorlijk lauw werd geserveerd. Wat altijd een goed teken is, als je het mij vraagt.

Drummer Jeroen van Olphen had aanvankelijk enige moeite zich naar deze simpele, elementaire aanpak te schikken. Zijn stijl is wat te hip (lees: te druk, te modern) voor het genre, maar dat duurde gelukkig niet lang. Wanneer hij de sticks de sticks liet en de vellen met zijn handen beroerde, bleek zijn approach eerder Afrikaans dan Latijns-Amerikaans. De djembé wordt subtieler bespeeld dan de congatrommel; de afzonderlijke vingers spelen een grotere rol. Bovendien bleek Van Olphen bereid, in zijn solo's tot het gaatje te gaan.

De saxofonist maakte indruk door in 'Oleo' twee melodische lijntjes met elkaar te vervlechten, met grote intervalsprongen. Een langzame blues in C werd met een langgerekte hoge schreeuw ingezet, zodat het barvolk meteen bij de les getrokken werd. En de 'Blues March' bleek uit te monden in 'Doxy', zonder dat iemand iets als een naad had gespot.

Boris heeft zijn wildste (Brood)haren verloten: hij leeft weer clean en wordt na de zomer zelfs vader. Voorts speelt hij tegenwoordig op de Selmer Serie II, die ooit aan Johnny Griffin behoorde. En nee, hij is er niet sneller door geworden – die grap wordt al aardig baardig. Wél gaat hij nog even ruig en bezield tekeer als vroeger, zoals hij ook met de Deeldeliers laat horen, de nieuwe combinatie van performing poet Jules Deelder en toetsenspeler Bas van Lier.

Nog meer goed nieuws: in verband met de crisis is de geplande verbouwing van Alto in de ijskast gezet. De maandelijkse jazzconcerten rond bassist Bert van Erk gaan vanaf september dus lekker door. Tof hè, die crisis.

Klik hier voor foto's van dit concert door Willem Schwertmann.

Labels:

(Eddy Determeyer, 2.5.13) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.