|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Concert Krachtige combine brengt fascinerende soundscapes Jozef Dumoulin Trio, maandag 19 november 2012, Jazzpower, Wilhelmina, Eindhoven Bij de liefhebbers van vrije geluiden is toetsenist Jozef Dumoulin (Izegem, West-Vlaanderen) zo langzamerhand een begrip aan het worden. Na te hebben gestudeerd bij gerenommeerde pianisten als Nathalie Loriers en John Taylor ontwikkelde hij zich al snel richting een persoonlijke stijl met een schier onbeperkt geluidspalet, waarbij experimenteerdrift immer hoog in het vaandel staat. Desalniettemin lijkt het wel alsof Dumoulin vaak precies weet welke klanken hij op een bepaald moment wil creëren. De enigszins onverschillige manier waarop hij achter de toetsen zit, mag wat dat betreft zeker niet letterlijk worden genomen. Aan het klavier is hij volledig in control, niet vreemd gezien zijn pianistische capaciteiten. Wat hij ook doet, het oogt van de kant allemaal zo relaxed en eenvoudig, en toch ben je als luisteraar nooit zeker van zijn volgende moves. Zo blijft elk optreden een zoektocht én een verrassing ineen. Op de cd 'Rainbow Body' konden we al horen welk een krachtige combine gevormd wordt door het trio Jozef Dumoulin-Trevor Dunn-Eric Thielemans. Het is een heerlijke plaat, die bij elke draaibeurt weer wat meer geheimen lijkt prijs te geven. Daarbij wisselen toegankelijke, meer groove-gerichte passages en ingewikkeldere, delicatere miniaturen elkaar af. Zo is het ook in Wilhelmina deze avond, waar de podiumopstelling het publiek bij het concert betrekt: drummer Thielemans links, Dumoulin rechts, beiden en profil opgesteld, en basgitarist Dunn stevig in het midden. Je kijkt de muzikanten bij het spelen als het ware op de vingers, een mooi schouwspel. Drummer Eric Thielemans is een klasse apart; de man weet een beat in de lucht te houden zonder hem te benadrukken, sterker nog, zelfs wanneer hij de groove verlaat. Hij zoekt continu naar afwisseling in klank, ritmiek en dynamiek. Zo hoor je bij hem evengoed een verstilde streling van een bekken als multigelaagde, labyrintische drumpartijen. Dunns weliswaar niet nadrukkelijke, maar voor het klankbeeld essentiële baswerk vormt het cement dat de vrijere soundscapes van zijn kompanen bijeenhoudt en van meerwaarde voorziet. Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Cees van de Ven. Labels: concert (Maarten van de Ven, 17.12.12) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
