Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 

Concert
Een wandeling door klankenbos Noreia
Samuel Rohrer NOREIA, woensdag 31 oktober 2012, Paradox, Tilburg

Dat de samenwerking stevig is tussen Samuel Rohrer (drums) en Claudio Puntin (rieten), bewijzen de vele projecten die al op hun naam staan, zoals het Wolfert Brederode Quartet, maar evengoed het project COR samen met Joao Paulo Esteves da Silva, Sepiasonic of gewoon als duo Puntin-Rohrer. Voeg daarbij nog een ander duo - de IJslander Skulli Sverisson (gitaar) en de Oostenrijker Peter Herbert (bas) - en het nieuwe project NOREIA is ontstaan, waarmee ze vanavond hun tournee afsluiten in de Paradox.

Of de naam van de cd 'Noreia' ontleend werd aan een verloren stadje ergens in het zuidelijk gedeelte van Oostenrijk waar ooit in 113 voor Chr. de slag voor de Cimbrische oorlog werd uitgevochten, laat ik in het midden. Maar de cd-voorstelling vanavond zorgde in ieder geval voor een gevecht met klanken en kleuren, gestreden door vier strijdlustige muzikanten.

Puntin, soms gewapend met bas- en besklarinet terzelfder tijd, beheerst de circular breathing-techniek tot in de perfectie, maar hij maakte hiervan vanavond sporadisch gebruik. Wel wist hij zeer gedoceerd en subtiel kleine elektronische klankbewegingen in de composities te stoppen met zijn effectenbord, die een vervolmaking betekende van het klankbeeld. Met verschillende toys, zoals de mondharp of de megafoon, zorgde hij met de juiste ademstoten voor variatie in klankkleur en spanning. De composities van Rohrer schreeuwden vaak ook om uiterst fluisterzacht spel. Welnu, dat was bij Puntin in goede handen. Wat een beheersing van toon, zowel in de forte alsook in de pianissimo's. Ook Rohrer balanceerde van volle energie naar subtiele ritmes. Opvallend zijn de opzwepende grooves: niet te luid, niet te stil. Altijd fijn en doordacht. Samen met Severisson gingen ze soms zelfs de rockachtige toer op.

Severisson en Herbert speelden duidelijk een ondersteunde rol, maar de originaliteit lag vooral bij het duo Puntin-Rohrer. Severisson was vooral de flowkeeper, die met repetitieve riffs met Rohrer op slagwerk de basis verzorgde. Zijn spel was solide, sympathiek en bescheiden, maar weinig verrassend of opzienbarend. Zijn soloruimte was beperkt, waardoor zijn improvisatorisch vermogen grotendeels verborgen bleef. Herbert nam zowel in stijl en muziek een anarchistische houding aan door eerder onopgemerkt te blijven en de set niet te overheersen. Toch bleef hij alert. Hij streefde naar de juiste balans en klanknuances. Maar door het uitblijven van spitsvondigheid bleven de gitarist en de bassist eerder hangen in eenzelfde sfeer.

Ook in de tweede set bleven de klanken beelden oproepen. De muziek van NOREIA is in die mate filmisch, dat hij ook andere artiesten aangezet heeft tot creaties, zoals de korte film van Erika Matsunami, die als uitgangspunt het nummer 'Back From Places We’ve Never Been' nam, gebaseerd op de improvisaties van deze muzikanten. Het is een op tijd gebaseerde visuele compositie (klik hier). De ruimte, de cyclus en het verloop van de tijd vanuit twee verschillende richtingen bekeken: de toekomst en het verleden. Maar dit nummer liet vanavond aan de toeschouwer alle vrijheid open om daar nog andere beelden aan te koppelen.

Zij die het concert moesten missen, kunnen zelfs tot in de wolken kruipen om een glimp op te vangen van de sfeer die deze cd uitstraalt. Op deze soundcloud kan je verschillende fragmenten beluisteren die ook vanavond werden vertolkt, zoals 'The Cure', 'COR', 'Constant Sun', 'Both Sides' en het slotnummer 'Elodea'.

Klik hier voor foto's van dit concert door Cees van de Ven.

Labels:

(Gerda Boel, 6.11.12) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.