|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Concert Eenzame muzikale hoogten Jazz Orchestra Of The Concertgebouw featuring Bert Joris, donderdag 27 september 2012, JazzCase, Dommelhof, Neerpelt Het Jazz Orchestra of the Concertgebouw (JOC) heeft in Nederland zowat dezelfde status als het Brussels Jazz Orchestra in ons land heeft: een bigband met internationale faam en uitstraling. Beide bands zijn in de weer met allerhande boeiende projecten en treden vaak aan met bekende solisten, waarmee ook cd's worden opgenomen. Het JOC is in feite een bundeling van briljante solisten die onder leiding van Henk Meutgeert erin slagen om hun muzikale ego's voor even aan de kant te schuiven voor een groter collectief geluid. Voeg daarbij ons Belgisch kroonjuweel, trompettist, componist en arrangeur Bert Joris - ook wel eens onze eigenste Miles Davis genoemd - en je krijgt de ingrediënten die de basis vormen voor een overheerlijke muzikale cocktail. En inderdaad, vanaf de eerste noten van 'Cooking With Lonnie', een compositie van Carlo de Wijs, werd je ondergedompeld in een feeërieke en spetterende ambiance. Een overweldigend swingend openingsnummer, waarbij afwisselend Joris Roelofs op sax, Martijn van Iterson op gitaar en Peter Beels op piano soleerden, daarbij voortgestuwd door een sterke en uitbundige blazerssectie. Even op adem komen met 'No Flowers', een weidse en magistrale ballad die naadloos overging in het uptempo en uiterst swingende 'Happy Quicklicks' met Simon Rigter op tenorsax. Voor beide composities tekende Jan van Duikeren. Dan was het de beurt aan Bert Joris met het speelse en zeer melodieuze 'Magic Box'. De sobere begeleiding op piano, bas en drums werd hier en daar bijgekleurd met een strookje blazers. Niet enkel het publiek, maar ook Joris zelf genoot zichtbaar van al dit fraais. Over naar 'It’s My Time', een compositie uit Joris' puberjaren, hier in een nieuw arrangement gebracht. Ingetogen, melodieus, en met een lazy bluesfeel. Het warme en ronde trompetgeluid deed me even wegdromen naar Miles Davis. En met de lenigheid van een jonge wielrenner, recht op de pedalen, à la danseuse wist Joris ons naar eenzame muzikale hoogten te voeren. Met ingehouden en daardoor krachtige trompetspel schitterde Joris in het swingende 'Walkin’ Tiptoe', dat mooi werd overgenomen op trombone en vervolgens op piano. Genieten was het ook van Monks 'Round Midnight', met Sjoerd Dijkkhuizen subliem op sax. Vermelden we ook nog het ontspannen en soepele trompetgeluid in het wondermooie 'Connections', daarbij sober begeleid op contrabas en drums, afgewisseld met mooie piano-intermezzo's. Of de sfeervolle melodieuze ballad 'For The Time Being': subtiel en magistraal. Zelden krijg je de gelegenheid om een bigband van dit kaliber aan het werk te zien en het JOC samen met Bert Joris is al helemaal uniek. Het maakte van de avond en het concert een toch wel een grootse gebeurtenis, die blijft nazinderen. Wat mij betreft ongetwijfeld van het beste wat Nederland en België op jazzvlak te bieden heeft. Klik hier voor foto's van dit concert door Cees van de Ven. Labels: concert (Robert Kinable, 22.10.12) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
