Cd
Angelo Verploegen - 'The Ballad Album' (Challenge, 2011)
Opname: 21-22 juni 2010

Met 'The Ballad Album' gaat naar verluid voor trompettist Angelo Verploegen een langgekoesterde wens in vervulling. Het vergt zeer veel moeite om gedurende 45 minuten de aandacht van de luisteraar vast te houden met trage tempi en vaak overbekend materiaal, en zodoende is het maken van een succesvol ballad-album één van de moeilijkste taken die een jazzmuzikant op zich kan nemen. Meestal gaat het mis en is een zo'n album halverwege de zit al saai en voorspelbaar. Bij een goed resultaat treedt de muzikant in kwestie echter toe tot een vrij select gezelschap van echte balladeers, zoals Coleman Hawkins, Miles Davis, Chet Baker, de vroege John Coltrane en Lee Konitz. Het lijkt erop dat Verploegen, langzaamaan één van de meest vooraanstaande vertegenwoordigers van zijn instrument, de tijd rijp achtte om zichzelf in deze traditie te plaatsen en zich zodoende te meten met de allergrootsten.

Het resultaat is een zeer aangename plaat, die de valkuilen van het genre, zoals onnodige double-time en ander machtsvertoon, vakkundig omzeilt en focust op de melodische kant van Verploegens spel. Op zowel trompet als flugelhorn heeft Verploegen een zacht, fluweelachtig geluid, dat soms tegen het voze aan schuurt. Dit leent zich prima voor de enigszins mysterieuze kant van de muziek, zoals een wat duister aandoende uitvoering van 'You Don’t Know What Love Is' en de grotendeels chromatische bossa 'Retrato Em Brance Y Pretro'. Het succes van deze opnamen is ook te danken aan de zeer gewetensvolle begeleidingsband: Marc van Roon (piano), Guus Bakker (bas) en Jasper van Hulten (drums). Zonder al te zeer op de voorgrond te treden vullen zij Verploegens spel aan met net de juiste accenten en inkleuringen. Pianist Van Roons solo's zijn sprankelend en zorgen voor de afwisseling die nodig is om de luisteraar alert te houden, terwijl Van Hulten - met name wanneer hij zijn bekkens beroert - voor warmte zorgt.

Het repertoire is afwisselend genoeg om interessant te blijven, hoewel een aantal nummers tot de meest gespeelde standards behoren en het zodoende voor de muzikanten extra lastig is om met een originele interpretatie te komen. Dit breekt Verploegen in 'Lover Man' en 'Somewhere Over The Rainbow' op. Beide stukken worden opvallend rechttoe rechtaan gespeeld en hebben daardoor niet het ondoorgrondelijke dat veel andere uitvoeringen van overbekende stukken op dit album hun bestaansrecht verleent. Dat neemt niet weg dat 'The Ballad Album', in de combinatie van focus en kwaliteit, onderstreept waaraan Verploegen zijn positie als één van Nederlands meest gerespecteerde jazztrompettisten te danken heeft.

Meer horen?
Op de

Labels: cd

(Sybren Renema, 21.7.12) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.