Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Cd
The Rempis Percussion Quartet – 'The Disappointment Of Parsley' (Not Two, 2009)


Zijn grootste bekendheid geniet hij waarschijnlijk vanwege zijn bijdragen aan de Vandermark 5, maar toch is Dave Rempis meer dan eén van de mindere goden in het jazzpantheon van Chicago. Hoewel hij internationaal veel minder prominent aanwezig is dan bijvoorbeeld Fred Longberg-Holm, Jeb Bishop, Ken Vandermark en andere Chicagoans van zijn generatie, is Rempis een uitstekend muzikant die een breder publiek verdient.

'The Disappointment Of Parsley', opgenomen met bassist Anton Hatwich en drummers Frank Rosaly en Tim Daisy, is in vele opzichten een typische blaaspartij uit de Windy City. De invloeden van vorige generaties zijn diep verankerd in zowel de stijl als de opbouw van de muziek. Net als bijvoorbeeld Fred Anderson, pater familias van de jamsessie in Chicago, zou doen, begint Rempis met een ad-lib die langzaam veranderd in een door percussie aangedreven stoomwals. De enorme energie die nodig is om twee ontketende drummers voor te blijven, weet de saxofonist in het titelnummer door middel van blues-georiënteerde arpeggio's te leveren. Na vijftien minuten stomende, maar heldere improvisatie, is het moeilijk niet geïmponeerd te zijn.

Vervolgens wisselt Rempis van tenor naar altsax voor 'Zoni', een geïmproviseerde interlude die hij heeft opgedragen aan zijn overleden grootmoeder. Ook hier is de blues de basis. Ritmes worden meer gesuggereerd dan gespeeld en dit werkt de dromerigheid van de muziek zeker in de hand.

Deze abstracte lijn zet zich door op het laatste nummer, 'C/Sold At Ten Percent Discount', waarin 'C', een compositie van Julius Hemphill, verwerkt zit. Hoewel ook hier de ritmes eerder gesuggereerd dan gespeeld worden, swingt het overal. Zoals vaker het geval is in marathonsessies uit dit gedeelte van de VS, manifesteert zich de percussieve aard van de muziek steeds duidelijker, zodat het tweede deel van het stuk een helderdere lijn volgt dan het eerste.

Een goed voorbeeld hiervan zijn de twee solo's die bassist Anton Hatwich neemt. De eerste, volledig gestreken solo is een stuk vrijer van vorm en veel minder stuwend dan de tweede, geplukte solo. Wanneer de bassist weer in het ensemble verdwijnt, keert de muziek terug naar de zoekende vorm die de eerste helft kenmerkte. Daarna zwellen de ritmes weer traag op tot extreem energieke proporties. Drummers Daisy en Rosaly vullen elkaar goed aan en kleuren de ritmes die de ander suggereert met onverwachte accenten.

Een vrij improviserend kwartet met twee drummers mag dan geen zeldzaamheid zijn, met muzikanten van dit niveau is het moeilijk de kwaliteit te negeren. Alle muzikanten op dit album verdienen een grotere internationale zichtbaarheid, vergelijkbaar met hun illustere stadsgenoten uit heden en verleden.

Meer horen?
Op de website van
emusic kun je fragmenten van de cd beluisteren.

Labels:

(Sybren Renema, 3.4.12) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.