Concert
Fortissimo aanvallen en een spatzuiver coloriet
Stageband o.l.v. Henri Gerrits, donderdag 9 februari 2012, USVA Theater, Groningen

Dat Henri Gerrits, de nieuwe dirigent van het Groninger toporkest Stageband, van huis uit trombonist is en zijn sporen heeft verdiend in de HaFaBra, hoor je terug in het koper. Gelijk in het eerste nummer, 'Distrust All Rules' (met dank aan meesterpianist Alfred Brendel) pakte de band uit met een kleurenpracht die de zielen, om niet te zeggen de souls van de aanwezigen deed smelten. Om in jazztermen te blijven: in de lijn van Gil Evans-Maria Schneider.

Logisch dus dat de trombones het voor de kiezen kregen; Bouke Kalma (invaller nota bene), van nature toch al niet de kleinste van het gezelschap, schoof de coulisse van zijn bastrombone zo ongeveer het publiek in en drukte zo zijn stempel op of liever gezegd onder het groepsgeluid. Alsof dat nog niet genoeg was liet Gerrits, die alle arrangementen geschreven had, zijn orkest vervolgens in de ballad 'The Very Thought Of You' zwelgen in een spatzuiver coloriet, dat even subtiel als krachtig was.

Het lijkt mij eerlijk gezegd een tikje link om je trouwdatum in muziek vast te leggen; wat immers als het toch als een rottig liedje uit blijkt te pakken? Mevrouw Gerrits kan opgelucht ademhalen – de contrasten van de staccato-melodie van 'Eleven-Seven' door de saxen met het daaromheen vloeiende koper leverden een opgeruimd swingend geheel op. De arrangeur houdt wel van tegenstellingen; in 'B-Tango' liet hij de vijf trompetten fortissimo aanvallen uitvoeren op de weerloze rieten, die voor deze gelegenheid uit bescheiden klarinetten, sopraansaxen en een fluit waren opgetrokken.

Onder de solisten troffen we de usual suspects. Trombonist Pavel Shcherbakov en baritonsaxofonist Harry Broekman stonden elkaar goedmoedig naar het leven in 'On Green Dolphin Street'. En altist Kees Krabben, al langer een talent om in de gaten te houden, wist zijn spreekwoordelijke exuberantie te beteugelen met een fraai en beheerst vormgegeven solo, die een impliciet eerbetoon was aan Lee Konitz. Maar het mooiste geluid kwam toch uit de tenor van Steven Paul. Die gevoileerde sound smeekt erom, in een setting van zachtgloeiend koper en romige rieten in een speciaal 'Concerto For Steven' gemonteerd te worden.

Als dit orkest al na acht weken repeteren zo'n indrukwekkende uitvoering neer kan zetten, hoe zal het dan klinken over, pak 'm beet, een half jaar?

Labels: concert

(Eddy Determeyer, 21.2.12) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.