|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Concert Feestje voor drie drummers Suzan Veneman Kwintet + sessie, dinsdag 7 februari 2012, De Smederij, Groningen Dat je op een avond als deze niet één, maar gelijk drie prima drummers ziet, is niet zo vreemd. Als er ergens een goeie instrumentalist of vocalist optreedt, trekt die immers collega's die hem of haar willen uitchecken. Bas Horsting is zo'n drummer. Hij gaf het gelegenheidscombo van trompettiste Suzan Veneman een solide basis. Misschien dat de verrichtingen van de groep wat aan de keurige kant waren, wat schools. Dat bezwaar kleeft al snel aan een band die nog geen echte band is. Het begin van 'Whisper Not' leek even spannend te worden, toen tenorist Steven Sluyter naar de juiste harmonische stem moest zoeken, maar dat probleempje werd eigenlijk opgelost voor je er erg in had. In het programma, dat een royale portie Lee Morgan-composities bevatte, herkende je de hand van de trompettiste. Veneman leek zich op de vlakte te houden: van echt vuurwerk, zoals we dat in eerdere combinaties van haar hoorden, was nauwelijks sprake. Van zorgvuldig gekozen en vormgegeven noten des te meer. Ze beschikt voorts over een aangename luie timing. Het contrast met Sluyters hete solo in 'Bernie’s Tune' was markant: in een tempoloze sequentie nam Veneman gas terug, om de spanning vervolgens weer langzaam op te laten lopen. Primoz Podobnik was de eerste drummer die zich in de sessie na het optreden van het kwintet meldde. Bij hem hadden vormvastheid en een verbeten soort stuwkracht een gelukkige alliantie gesloten. Parameters die ook van toepassing waren op de verrichtingen van Brian Turre, die na hem achter de kit plaatsnam. Met subtiele en soms brute wisselingen in de dynamiek en de begeleidende patronen wist die achter de solisten telkens de juiste toon te treffen. Qua afwerking waren zijn verrichtingen om door een ringetje te halen en ik vond zijn sterk op roffels leunende stijl een verademing. Heel klassiek allemaal; niet alleen Art Blakey maakte van zijn krachtdadige press rolls zijn handelsmerk, ook de eerste jazzdrummers uit het oude New Orleans baseerden hun aanpak op de roffels van de straatorkesten. Tussen twee nummers door nam Turre ook nog de moeite om zijn vellen te stemmen. Kijk, uit een dergelijke toewijding kun je opmaken dat die gast uit het juiste hout is gesneden – hij heeft niet voor niets toptrombonist Steve Turre als vader. Labels: concert (Eddy Determeyer, 19.2.12) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
