Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Concert
Het nieuwe Jef Neve Trio beroert oren, hart en geest!
vrijdag 13 januari 2012, Paradox, Tilburg

"Ken je dat gevoel? Je hebt zoveel herinneringen aan je plechtige communie, hoe je eruit zag, hoe groot je wel was... En dan kijk je twintig jaar later naar de foto's en niets blijkt nog te kloppen. Daar gaat 'Imaginary Road' over," weet pianist Jef Neve ons te vertellen. Door grappige anekdotes geeft hij uitleg hoe de composities tot stand komen. In België stond dit nieuwe project tijdens het Gent Jazz Festival 2011 al op de planken, maar voor Paradox is dit een primeur. Het meest opvallend in de bezetting ten opzichte van de formatie op de vier vorige cd's van Neve's trio is de vervanging van bassist Piet Verbist door de in New York wonende Ruben Samama, van Nederlandse afkomst. De verklaring hiervoor is volgens Neve vergelijkbaar met de gedachte alsof je op één januari in de spiegel kijkt en geconfronteerd wordt met iets dat er altijd was, maar beter had moeten zijn.

In het openingsnummer 'The Space We Need' horen we een zeer expressieve en gepassioneerde bassist die met jungleachtige oeh-oeh-klanken zorgt voor een inventieve start. Hij speelt met het hoofd diep voorovergebogen en is in innige omhelzing met zijn bas. Hij schept magische klanken en ondefinieerbare sounds, middels een loopstation of door de dubbele drumpartij van Teun Verbruggen. Deze compositie, door Jef Neve ondergedompeld in een bad van klassieke invloeden, doet denken aan het Esbjörn Svensson Trio.

In het fraaie 'Sofia' toont Samama groot cachet met een breed scala harmonieën. Hij danst met zijn bas, gebruikt afwisselend duim of strijkstok en tokkelt af en toe op de snaren van de piano. Hij zigzagt tussen de muzieklijnen van Neve. De pianist op zijn beurt geeft duidelijk erkenning aan het adres van Verbruggen, die met passend drumwerk Neve de kans biedt te excelleren. Dat het goed zit tussen de leden van dit trio, merken we aan het voortdurende oogcontact. Bij 'Colours And Shades' toont Neve de technische vaardigheid van zijn rechterhand en brengt hij met repetitieve motieven Verbruggen op tempo, die dit spel beantwoordt met rake accenten die Samama verrast doen opschrikken.

De drie verstaan elkaar met één noot, één juiste snaaraanslag, één drumslag en het spelplezier spat eraf. In de ballad 'Saying Goodbye On A Small Old Ugly White Piano', opgedragen aan Pascal Schumacher, is de homogeniteit van het trio maximaal. Je hoorde vroeger wel eens dat de pianist te veel noten speelde als demonstratie van zijn technisch kunnen. Maar dat is voltooid verleden tijd. Hij doseert akkoorden, single notes en arpeggio's spaarzaam, maar met onontkoombare zeggingskracht. Met name in deze ballad horen we de kracht van de stilte tussen de noten. Wat een spanning wordt hier gecreëerd als het tempo bijna tot stilstand komt! Het trio is hier wat betreft timing en samenspel in perfecte harmonie en eensgezind.

Ook in het verend ritme van 'For The People' blijft hun verstandhouding op peil, waarbij Neve rechtopstaand achter de vleugel zijn kracht en zijn intensiteit exposeert. Zijn zweetdruppels zijn metaforen voor parels van composities. Wonderboy Neve doet soms denken aan Mozart met zijn frivoliteit, zijn hoge manchetten, humor, speelsheid, maar ook met zijn genialiteit en zijn triomftocht op piano. Met 'Endless DC' (Da Capo) uit dit trio hun geloof in een nieuwe muziekgeneratie, de sounds of hope, en maken zij het publiek deelgenoot van hun persoonlijke zoektocht. In 'Imaginary Road' geven zij elke noot en klank een eigen betekenis.

De vernieuwing van dit trio is gelegen in de homogene en creatieve ritmesectie met Ruben Samama en Teun Verbruggen. Beiden zijn belangrijke mede beeldbepalende componenten van dit illustere trio, dat ieders oren, hart en geest weet te beroeren. En bovenal is er natuurlijk het grandioos pianospel en compositorische inbreng van Jef Neve zelf. Er staat vooralsnog geen maat op het moois dat hij ongetwijfeld nog in petto heeft!

Klik hier voor foto's van dit concert door Cees van de Ven.

Labels:

(Gerda Boel, 18.1.12) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.