Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Vette grooves bij de Poogie Bell Band

maandag 21 november 2011, Paradox, Tilburg

De Poogie Bell Band, dat is eigenlijk de Marcus Miller Band zonder Marcus Miller.

Op het podium staat het drumstel van Poogie Bell, aangevuld met minstens tien microfoons. Daar tegenover staat het toetsenpark van Bobby Sparks opgesteld. Een Fender Rhodes met tijgerprint, een clavinet, een orgel en een minimoog op een paars bontkleedje. Daarvoor de soulmates (alt- en tenorsaxofoon) van Keith Anderson en de fraai bewerkte trompet van Michael Patches Stewart.

De band start met 'Breezeword', een groovy maar keurig jazzrocknummer van de cd 'Get On The Kit'. Daarna horen we meer soulvolle en funky geluiden in nummers als 'One Note Charlie' en Andersons compositie 'XTC'.

Hier zijn vier doorgewinterde muzikanten aan het werk, die het podium gedeeld hebben met vele grootheden zoals Al Jarreau, Herbie Hancock, Roy Hargrove en vele, vele anderen, maar die ook al heel lang met elkaar samenspelen. En dat hoor je!

De goedgemutste Poogie Bell zet onvermoeibaar zijn vette grooves neer. Samen met de stevige geluiden van toetsenist Bobby Sparks vormen ze een gedegen setting voor de ene na de andere fantastische solo van de blazers, die steeds meer los komen. In prachtige battles zwepen ze elkaar op en vullen ze elkaar aan om uiteindelijk weer de rust terug te brengen met een beheerst thema.

Na de pauze opent de band met het enorm funky 'Red Fox', waarin Sparks schitterende baslijnen wegzet op de Moog en jankende gitaargeluiden produceert op het clavinet. De rest van de tweede set is een 'Tribute to Miles'. In Michael Hendersons 'You Are My Starship' schittert Patches op trompet en met tin mute parafraseert hij uitbundig authentieke Miles Davis-licks.

In het laatste nummer krijgt Poogie Bell alle ruimte om voluit te gaan en dat doet hij met een verrassende energie. Hij heeft er zichtbaar lol in en zijn stukgeslagen stokken vliegen je dan ook om de oren. In het toegift tenslotte horen we de Marcus Miller/Poogie Bell-versie van 'So What', waarin de verwantschap met Miles nogmaals wordt benadrukt.

Wederom is het de Paradox gelukt een maandagavond op te luisteren met een topband. Met suizende oren maar tevreden keren we huiswaarts.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert.

Labels:

(Monique van der Lint, 8.12.11) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.