Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Concert
Onderhoudend en vermakelijk
Benny Golson Quartet, zaterdag 22 oktober 2011, Bimhuis, Amsterdam

De veelzijdige tenorsaxofonist en jazzlegende Benny Golson heeft onmiskenbaar veel betekenis gehad voor de ontwikkeling van de jazz in de twintigste eeuw. Zijn muzikale stamboom toont onberispelijk, Golson heeft gespeeld onder wereldvermaarde bandleiders en hij is de auteur van talloze standards, waaronder 'Killer Joe', 'I Remember Clifford', 'Along Came Betty', 'Stablemates', 'Wisper Not' en 'Blues March'. Als live performer weet hij kennelijk ook nu nog nog vele luisteraars aan zich te binden. Het publiek was massaal naar het optreden naar Amsterdam toegetrokken. Het hoog gehalte aan senioren duidt erop dat nostalgische gevoelens hierbij een rol hebben gespeeld.

In zijn introductie legt Benny Golson verbaal het nodige in de waagschaal. Vermakelijk spreekt hij over de ontwikkeling van de jazz en betoogt dat jazzmusici zich onderscheiden door hun niet aflatende zoektocht naar vernieuwing. Het wekt geen verbazing dat het spel van Golson meer weg heeft van een 'Greatest Hits Show'. Hierin wordt vol romantiek muzikaal teruggeblikt, maar geen muzikale ambitie nagestreefd of doelbewust het avontuur opgezocht. In de opeenstapeling van overbekende songs vinden Golson en pianist Fitz Bauer hun weg in een feest van herkenning.

De hardbop-tenorist van weleer speelt nu overwegend mainstream jazz en klinkt incidenteel nog energiek en gedreven. Zijn mooie fluwelen saxofoongeluid wordt ingezet om de overbekende thema's vergezeld te laten gaan van lyrische, mellow-achtige en goedmoedige bluesy solo's. Veel tijd besteed Golson aan het op een beminnelijke wijze uiteenzetten van zowel persoonlijke als historische jazz-anekdotes. Wellicht ontstaat het idee, dat de 83-jarige deze monologen inbouwt om te recupereren. Dit mag dan zo zijn, maar er ontstaat ook een aardig ooggetuigenverslag van de belangrijkste Amerikaanse muziekstroming. Zeker omdat deze, inhoudelijk meer of minder geslaagde anekdotes, zonder uitzondering worden gekoppeld aan een bekende compositie, al dan niet van de hand van Golson.

De meest in het oog springende getuigenis is die waarin de 16-jarige Golson, samen met de twee jaar jongere John Coltrane, in een lokale band uit Philadelphia speelt. Luisterend naar progressieve muziek en jammend in huize Golson krijgen de twee tot hun grote schrik te horen dat de geplande lokale gig is afgelast. Golsons moeder ziet de teleurstelling op de gezichten en vermoedt dat de twee bewust zijn buitengesloten. Waarbij de naïeve Coltrane vervolgens reageert met de woorden: "Oh nee, mevrouw Golson, dat zouden ze nooit doen." Uiteraard blijkt bij nadere inspectie van Golson en Coltrane dat hun plekken daadwerkelijk door anderen zijn ingenomen en Coltrane openhartig bekent: "U heeft gelijk gehad, mevrouw Golson." De rest is geschiedenis.

Het optreden, gelardeerd met deze uitgebreide verslaglegging en hier en daar een triobijdrage, blijkt ook zonder vernieuwing, voor één keer de moeite van het luisteren waard.

Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens.

Labels:

(Louis Obbens, 5.11.11) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.