Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Concert
Oriëntaalse magiër en vingervlugge jonge 'pianocat'
Dhafer Youssef Quartet, vrijdag 14 oktober 2011, Bimhuis, Amsterdam

De Tunesiër Dhafer Youssef past in het rijtje van de ud-spelers Rabih Abou Khalil en Anouar Brahem. De drie virtuoze bespelers van de Arabische luit creëren vitale nieuwe muziek. Op eigenzinnige wijze vloeien eeuwenlange Arabische muzikale tradities samen met breed uitwaaierende, westerse, muzikale stromingen. Naast de inzet van zijn vlekkeloze technisch-instrumentele beheersing beschikt Youssef, in tegenstelling tot zijn collega’s, over een zangstem met een bijna pijnlijke schoonheid. Zoals eens temeer blijkt tijdens het optreden, stelt zijn stem hem in staat niet alleen schreeuwend alle Weltschmertz te laten samenvallen, maar zijn muziek ook te laten opstijgen in een allesomvattende gelukzaligheid.

Een decennium lang vond in de visie van Dhafer Youssef de samensmelting plaats door oosterse harmonieën te kruisen met moderne elektronica. Persoonlijke exponenten van deze symbiose zijn vooral de Noorse muzikanten Eivind Aarset, Bugge Wesseltoft en Arve Henriksen en daarnaast Paulo Fresu, Nguyên Le en Markus Stockhausen.

In het Bimhuis speelt Youssef in een gestripte, volledig akoestische bezetting werk van zijn recent verschenen 'Abu Nawas Rhapsody'. De titels van het album - over (verborgen) liefdes en wijn - zijn gerelateerd aan de klassiek-liberale Arabische spotdichter Abu Nawas.

De variatie is groot, zowel binnen als tussen de nummers. Door de vele tempowisselingen, de mooie melodische verhaallijnen, het technisch-muzikaal vernuft van de instrumentalisten en door de imposante vocale uithalen imponeert de muziek van het begin tot het einde. De jonge Armeense pianist Tigran Hamasyan lijkt in zijn van jazz en funk doordrenkte solo’s boven de harmonie uit te zweven. Soms strooiend met kleine miniatuurtjes en onnavolgbaar ritmisch. Maar ook door zijn overladen lyrisch vermogen in zijn uitgebreide omzwervingen vindt hij altijd perspectief in de ruime speeltijd die hem geboden wordt.

Het betoverende, meditatieve ud-spel, kenmerkend door de onregelmatige maatsoorten, wordt vermengd met de langgerekte vocale uithalen: aards of hemels, warm-dromerig of koud-realistisch, variërend in toonhoogte of opvallend vlak. Het grijpt je regelrecht bij de strot.

Soms blijft echter tijdens het optreden de ware synergie uit. De zorgvuldig geconstrueerde brug tussen oost en west laat tijdens de juweeltjes van solo's van de leider en de pianist dan venijnige haarscheurtjes zien. De ware muzikale bezieling ontbreekt op deze momenten en de balans raakt hierdoor onbedoeld uit het evenwicht.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert.

Labels:

(Louis Obbens, 30.10.11) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.