Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Treats pikt close harmony-traditie op

dinsdag 5 juli 2011, De Smederij, Groningen

Het close harmony-genre, zo populair in de jaren vijftig, wordt tegenwoordig in leven gehouden door spectaculaire gezelschappen als The Manhattan Transfer, New York Voices en Take 6. Even afgezien van de ongetwijfeld dozijnen gospelkwartetten, die zich her en der in zwarte Amerikaanse baptistenkerken en op dito colleges ondergronds van hun verheven taak kwijten.

In Groningen hadden we in de jaren tachtig de Misty Four, dat soft-focus close harmony in de traditie van de Meltones, de Four Freshmen en de Hi-Lo's bracht. En sinds kort opereert hier dus Treats, een kwartet rond sopraan Anne-Lie Persson. Net als de Misty Four half-om-half mannelijk en vrouwelijk. Referentiepunt is thans Darmon Meaders New York Voices, doch daar die groep schatplichtig is aan de Hi-Lo's mogen we van een zekere continuïteit spreken. En zoals de Misty Four zich destijds lieten begeleiden door de pianisten Rein de Graaff en Dolf de Vries, zo wordt Treats bijgestaan door het trio van Tony Hoitingh, een van de betere jonge boppianisten hier.

Het stemmenmateriaal van Treats is prima, al misten sommige in De Smederij aanwezige kenners een meer pregnante bas. Die basfunctie werd nu beurtelings door Jasper Blokzijl (die voornamelijk eerste tenor zong) en Han Hesselink vervuld. De stemmen mengen goed, maar blijven ook individueel overeind. Dat lijkt me een sterk punt van het kwartet, dat nog verder uitgebouwd kan worden. Wat dat betreft was het verse van 'I’ll Be Seeing You', dat Treats als een soort Engelse madrigaal behandelde, veelzeggend. Het repertoire varieerde van dit soort evergreens tot meer eigentijds werk van sujetten als Elvis Costello. In de meer poppy werkjes dreigde Treats af te glijden richting Anita Kerr Singers en dat kan toch nooit de bedoeling zijn. Met zijn jazzy frasering en subtiele tempowisselingen is Treats domweg te goed voor dat spul.

In een aantal nummers was de robuuste tenorsax van Steven Sluiter toegevoegd. Als een soort Georgie Auld mengde hij zich in het discours, waarbij hij soms heel effectief unisono-lijnen trok, zoals in 'Stolen Moments', dat terecht een encore kreeg.

Het zou mooi zijn wanneer een jazzcomponist eens wat origineel werk voor Treats zou schrijven. Deze traktatie in viervoud kan heel wat.

(Eddy Determeyer, 11.7.11) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.