Jazzprofiel
Eric Kloss

Reeds op zestienjarige leeftijd debuteerde alt- en tenorsaxofonist Eric Kloss op het befaamde Prestige-label met het album 'Introducing Eric Kloss'. Zijn medemusici op die plaat waren zeker niet de minsten: organist Don Patterson, gitarist Pat Martino en drummer Billy James. Na dit debuut volgden in de periode 1966 tot en met 1970 nog zo'n negental albums op Prestige.

De in 1949 in Greenville, Pennsylvania blind geboren Eric Kloss begon op tienjarige leeftijd saxofoon te spelen en wist toen al dat hij professioneel muzikant wilde worden. Hij kreeg muziekles op de Western Pennsylvania School for the Blind. Zijn vader – dr. Alton G. Kloss – nam hem op zijn twaalfde mee naar jazzclubs. Eric speelde daar met lokale jazzmusici en Sonny Stitt, die zijn vriend en mentor werd. Enkele jaren later werd Coltrane zijn grote inspirator. Niet alleen Stitts bebop, Coltrane's 'sheets of sound', maar ook pop, rock en funk werden inspiratiebronnen voor Kloss' latere speelwijze en muziekopvatting.

Na zijn stormachtige debuut volgden op Prestige succesvolle albums als 'Grits And Gravy', 'Life Force', 'To Hear Is To See' en 'In The Land Of The Giants'. Zijn sidemen op bovengenoemde opnames zijn onder anderen Booker Ervin, Jaki Byard, Jimmy Owens en Chick Corea.

Eric Kloss is vanaf het midden van de jaren zestig tot en met de zeventiger jaren een zeer getalenteerd en veelbelovend saxofonist. Zijn geluid is scherp en robuust, zijn techniek is formidabel, en zijn muzikale opvatting is breed en omvat elementen van bebop, funk, rock en free jazz. Hij is naast zielsverwanten als Jackie McLean, Richie Cole, Phil Woods, Art Pepper, in zekere mate ook Sonny Criss en natuurlijk zijn mentor Sonny Stitt in die jaren een belangrijke stem in de jazz.

Na de Prestige-periode stapt hij in 1972 over naar het Muse-label. Tot en met 1979 neemt hij een vijftal platen op, waaronder 'One, Two, Free', 'Bodies Warmth' en 'Battle Of The Saxes'. Ook nu weer heeft hij vermaarde musici om zich heen verzameld, zoals Dave Holland, Vic Juris, Richie Cole en Pat Martino.

In de jaren zeventig maakt hij tournees in de Verenigde Staten en Europa, en in 1981 maakt hij zijn laatste album 'Sharing' voor het label 'Omnisound'. Sindsdien is hij nog maar sporadisch aanwezig in de jazzscene. Hij geeft les op de Duquesne University en wordt hoofd van de jazzafdeling op de Carnegie Mellon University. In 2001 werd hij serieus ziek en moest hij het muziek maken en onderwijzen opgeven.

Op diverse cd's zijn zijn vroegere lp's heruitgebracht. Aanbevolen zijn de op één cd uitgebrachte platen 'Sky Shadows' en 'In The Land Of The Giants' (Prestige), 'One, Two, Free' (32 Records) en 'Eric Kloss & The Rhythm Section' (Prestige). Deze laatste cd bevat ook twee vroegere platen, 'To Hear Is To See' en 'Consciousness'. Het Italiaanse e-magazine Piero Scaruffi noemt de cd's 'One, Two, Free' en 'The Rhythm Section' in de lijst van 100 Greatest Jazz Albums of All Times. Ook niet te versmaden zijn Kloss en Booker Ervin in Miles Davis' tophit 'So What' op de cd 'In The Land Of The Giants', met beiden in furieuze en tomeloos energieke saxchorussen.

Helaas is de briljante saxofonist Eric Kloss in de vergetelheid geraakt, hetgeen, gelet op bovengenoemde kwalitatieve heruitgaven, zeer onterecht is.

(Jacques Los, 30.1.11) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.