Cd
Janssen4 – 'The Hammond Revisited' (Jazzshop, 2010)
Opname: 2009

Als dit album in 1939 was uitgekomen was het een sensatie van de eerste orde geweest. Dus vóórdat jazzcats als Wild Bill Davis en Jimmy Smith het sacrale gegalm hadden getransformeerd tot een kolkend en swingend feestje in een morsige kroeg.

Dat hele verhaal hoor je niet terug in 'The Hammond Revisited' van rietblazer Werner Janssen. Organist Bob Wijnen is ergens tussen Pierre Palla en Keith Emerson blijven steken. En ik kan jelui verzekeren dat dat geen fijn plekje is. De muziek gaat kortom nergens swingen. En humor zit er ook al niet in. De cd klinkt alsof een zwikkie klassieke muzikanten een lichte muziek-uitje beleven. Want dat ze hun instrumenten beheersen, daarover hoeft geen misverstand te bestaan. Maar alles klinkt zó bedacht, zó netjes, zó aangeharkt. Zó saai. Je wordt er zo slap van als een Dali-horloge.

Een enkele keer haakt een melodietje zich in je oor, zoals in 'Kervansara' - maar de futloze uitvoering strooit er dan weer roet in. 'Origo Mundis' is hier geen oerknal, maar net boven de gehoordrempel tinkelende belletjes plus een soort gezoem. Een potentieel interessant vlechtwerk van sopraansax en orgel wordt niet uitgewerkt, zodat de oorsprong van het heelal een beetje in het luchtledige blijft hangen. Zo moet het niet, jongens.

Meer horen?
Op deze

(Eddy Determeyer, 6.1.11) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.