Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 

Jazz on the road #1
De achtbaan van Ben van den Dungen

Saxofonist Ben van den Dungen was dit jaar onder andere een week in Rome voor het leiden van een Europees jazzproject van jonge musici, toerde in Zuid-Korea met Rik Mol en leidde aansluitend een Summerschool daar, iets wat hij zelf heeft opgezet. Was een week naar Colombia met het project 'Holambia' en zit nu, tijdens dit telefonisch interview, op een bankje in het station, wachtend op de trein naar Schiphol voor een weekje China met Tango Extremo. Ben wordt binnenkort 50, maar dat hindert niet, integendeel: "Ik voel me jong." Energie en inspiratie alom.

"Ik hoef geen witte vleugel in Shanghai of een vijfsterrenhotel - het is het avontuur, onderdeel zijn van een muziekcultuur die overal tastbaar is, waar je energie van opdoet. Ik stond zeven keer op tv in Korea in één week. Muziek is een onderdeel van het leven. Het is anders als in Nederland. Je stapt uit het vliegtuig en het staat al 2-0. In Nederland spelen we voor een selecte doelgroep, het is overzichtelijk; hier slaap ik altijd in mijn eigen bed. Anderen kijken daar raar van op. Soms mag je in ons nuchtere landje blij zijn als je een kop koffie krijgt aangeboden. Het ontbreekt aan het heilige vuur."

"Iemand die ons contracteerde ging vlak voordat het concert begon zelf naar huis; voetballen kijken. Ik wil niet zeuren, integendeel, muziek geeft me energie en ik wil aan de bak, het vraagt een echte straatmentaliteit, het betekent veel arbeid en je begint altijd onderaan. Ik kan niet goed tegen de hijgerigheid waarmee hier gewikt en gewogen wordt in a split of a second. Of het wel iets is of niet, is snel beslist en daar moet je het dan mee doen. Ze luisteren niet eens verder. Je ziet het op de Nederlandse festivals, het publiek holt van het ene naar het andere podium om maar een glimp op te vangen."

"Anderzijds hebben wij hier een geweldige onderwijsstructuur, veel mogelijkheden en ontmoet je echte liefhebbers. Dat is goed, maar de massale passie? Het mag niet rijpen. Een band moet kunnen groeien, heeft daar jaren voor nodig, daar krijg je geen kans meer voor. In Columbia vlogen we een halve dag van het ene concert naar het andere. Hét bestaat gewoon: volk dat massaal van muziek houdt. In New York, waar je maar gaat of staat; je hoort er Miles Davis. Spelen in het buitenland, toeren, het is als een achtbaan: het voelt anders, avontuurlijk, spannend."

"Ik wil overal spelen, zo goed als ik kan en er wat van maken en dan komt die 20% extra. Dat is apart, inspirerend. Muziek als ideologie. Ik voel me erg verwant aan zwarte muziek, zoals het in al die mensen zit. En ik mag daar spelen, het eruit gooien. Ik wil het niet missen, het inspireert me. Die muziek zit gewoon in die lui, in alles voel je dat. Dan geef ik alles en meer, dan gebeurt het..."

(Jo Dautzenberg, 2.11.10) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.