Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Festivalverslag
SPS Jazz Festival, gemiste kans

vrijdag 27 augustus 2010, Breevaart, Reeuwijk

Na een aantal zeer natte dagen was het eindelijk droog. Sterker nog, de zon scheen en de temperatuur was aangenaam in Reeuwijk alwaar het SPS Jazz Festival op het punt stond een aanvang te nemen. De ontvangst was allervriendelijkst. Vier prima podia aan het water, diner en gratis drankjes voor de genodigden en over het programma werd gezegd dat het de twee voorgaande edities zou overtreffen. Helaas kon het niet aan die verwachting voldoen.

Bij een aantal podia bleef het angstvallig stil wat toehoorders betreft. De bezoekers die er rondliepen waren in het bezit van een VIP-pas en brachten het grootste gedeelte van hun tijd door achter de dis in de kroeg.

De Tiny Little Bigband mocht het spits afbijten, wat op zich niet zo'n probleem was, omdat hun podium zich tegenover de betreffende eetgelegenheid bevond (inclusief groot beeldscherm) en zo de schijnbare liefhebbers toch kon bereiken met hun veel te lange, saaie optreden. Laura Vane & The Vipertones en The Residence Funk Allstars trokken wel aardig wat publiek, maar het lukte hen niet om het stijve publiek in beweging te krijgen met hun swingende, funky optredens. Prima bands hoor, maar Jazz? Nee, dat was het niet.

Met verbazing zagen we ook DJ Maestro, toch geen kleine jongen op zijn gebied, die in de programmering als drijvende kracht achter Radio Jazz werd genoemd, wat dat betreft de mist ingaan. Aan zijn zijde zangeres MC Lex Empress, die meestentijds met haar rug naar het publiek stond en - zo leek het uit verveling - af en toe een praatje maakte met de 'maestro' zelf.

Sensual en Izaline Calister brachten in ieder geval kwaliteit. Prachtige zangeressen met uitstraling en inlevingsvermogen die weten waar ze over zingen en dat ook uit kunnen dragen. Toch waren ook bij hun de Braziliaanse en Caribische invloeden verheven boven de jazz, en zelfs daarbij kwam het publiek maar moeilijk los.

Door onbekende oorzaken bleven drie podia gedurende langere tijd onbespeeld, wat natuurlijk moordend is voor de aandacht van het toch al niet in groten getale uitgerukte publiek.

Derhalve kon Rob van de Wouw pas veel te laat met zijn optreden beginnen. Deze trompettist, één van de genomineerden voor een Edison 2010, kwam het dichtst in de buurt van wat je als jazz zou kunnen definiëren. Hij heeft een mooi geluid en wat hij deed toonde erg muzikaal, maar ook onrustig en zoekend. Er waren te weinig momenten waarin hij zich liet identificeren. Hij werd geflankeerd door prima muzikanten, zoals drummer Cyriel Directie, gitarist Marc Bien, bassist Manuel Hugas en op keyboards Wiboud Burkens. Maar hij had ook DJ Martin Rascher bij zich. Er werd dus veel gesampled. Ook bij dit optreden lag de nadruk op de beats en de swing. Het beste optreden van de avond, dat wel. En juist hier was de opkomst bedroevend.

Als afsluiter mocht saxofonist Hans Dulfer nog een duit in het zakje doen. Dulfer heeft zijn naam mee en in een grijs verleden kon hij best een aardig deuntje blazen, maar bij dit optreden met de New Jazzband lag de nadruk op het produceren van ongenuanceerde klanken, die vooralsnog opzwepend en dansbaar moesten zijn. Daarmee werd het plaatje belangrijker dan de muzikale essentie. Tekenend was dat het aanwezige publiek dit optreden wél kon waarderen...

Me dunkt dat met zulke goede sponsors, deze ambiance en de prachtige locatie het mogelijk moet zijn om je als festival op de kaart te zetten. Maar voor een jazzfestival dan wel met een zodanige programmering! Jammer, gemiste kans.

Een fotoverslag van dit festival volgt nog.

(Donata van de Ven, 8.9.10) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.