Cd
The Last Electro-Acoustic Space Jazz & Percussion Ensemble - 'Miles Away' (Stones Throw, 2010)

De naam van deze band doet vermoeden dat het hier gaat om iets dat erg dicht tegen Sun Ra aanzit, terwijl de titel van het album een schuld aan Miles Davis lijkt te erkennen. Grappig genoeg is geen van beiden erg duidelijk aanwezig in deze muziek, behalve als het gaat om het gebruik van veel elektrische instrumenten (Davis) of percussionisten (Sun Ra). De muziek is sferischer dan die van Ra en minder open dan die van Davis van 'In A Silent Way'.

'Miles Away' heeft wel duidelijk dat jaren-zeventig gevoel, met over elkaar heen schuivende lagen percussie, meerdere orgels en keyboards, en een prominente rol voor de elektrische fluit. De productie doet zeer eigentijds aan; deze lag in handen van Madlib, een producer met een reputatie als een van de meer uitdagende artiesten in de hiphop. Zijn invloed is overal aanwezig, van het heldere geluid tot de beats voor de percussie, die beïnvloed lijken te zijn door de drummachines van de jaren tachtig en verder tot het groepsgeluid. Dit doet denken aan een van de betere platen van Quincy Jones, een man die hetzelfde pad als Madlib bewandelde, zij het in omgekeerde richting.

De meeste stukken zijn van de hand van de drummer van het Last Electro-Acoustic Space Jazz & Percussion Ensemble: Otis Jackson Jr. Deze heeft ook vooral in de rap gewerkt, maar kent duidelijk zijn klassieken; elk van de nummers is opgedragen aan een jazzmuzikant. Deze expertise maakt de kruisbestuiving zeer de moeite waard. Een goed voorbeeld is 'The Trane & The Pharoah', waarop de baslijn van 'A Love Supreme' wordt verwerkt, samen met de nodige conga's, orgels en de enigszins voze elektrische fluit van Terry Davis. Dit geeft een nieuwe dimensie aan deze baslijn, die al onder meer door Led Zeppelin ('Whole Lotta Love'), Pharoah Sanders ('The Creator Has A Master Plan') en Robbie Williams ('Supreme') werd aangehaald.

De muziek van The Last Electro-Aucoustic Space Jazz & Percussion Ensemble laat weinig ruimte over voor improvisatie en ego's. De muzikanten zijn meer afgestemd op het samen door middel van muzikale lagen creëren van een interessante muur van geluid, die evengoed als achtergrondplaat van kwaliteit gebruikt kan worden als om meerdere malen naar te luisteren. Dit is bij uitstek een voorbeeld van muziek waarbij de doodlopende wegen van de overgeproduceerde jaren-zeventig spierballenfusion nieuw leven worden ingeblazen, zodat ze ook voor de 21ste eeuw interessant zijn.

Meer horen?
Van deze cd kun je

Labels: cd

(Sybren Renema, 15.8.10) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.