|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Concert Amerika in de Vooruit Yves Peeters Group, dinsdag 30 maart 2010, Vooruit, Gent Dinsdagavond strijkt de vijfkoppige bezetting van de Yves Peeters Group neer in de Balzaal van Vooruit, voor de afsluiter van hun tournee met de JazzLab Series. De cd, 'Sound Tracks', ligt hier al een halve maand in heavy rotation uit onze luidsprekers te schallen, als trofee meegebracht toen we gingen luisteren naar het release-concert in De Werf. In september stonden ze nog op de planken tijdens Jazz in 't Park, en wat meteen opvalt, is hoezeer ze alweer geëvolueerd zijn. Hoewel het technisch misschien niet allemaal even perfect in elkaar zat (al vermoeden we dat veel daarvan tijdens de voorbije tour weggewerkt is), was het warempel een genot om te mogen zien hoe mooi de puzzelstukjes op hun plaats vielen. Laten we met de evidentie beginnen: deze groep speelt americana. Langgerekte gitaarstukjes (twee gitaren zelfs) roepen de rotsformaties uit Monument Valley of de road trip van Thelma & Louise bij u op, voortgestuwd door de trage, maar nadrukkelijke ritmes en begeleid door de intiem hese klank uit Nicolas Kummerts zilveren sax. Ry Cooder kijkt om het hoekje, maar veel meer nog Bill Frisell of Marc Johnson. 'Too much americana', schreef iemand als reactie, maar dat lijkt ons net zo relevant als Elvis te rock-'n-roll vinden. Twee gitaren, enfin, drie - gezien bassist Nicolas Thys geen contrabas maar een elektrisch versterkte basgitaar gebruikt. In Brugge had hij zich voor de gelegenheid vermomd als Jack Palance, wat de verwijzing naar de westerns er nog een beetje dikker oplegde. De meest toonaangevende gitaar in deze bezetting is die van Geert Hellings; de klank van de steel guitar bepaalt voor een groot deel de initiële klankkleur van de groep. Wat de groep zo bijzonder maakt, is de manier waarop de andere groepsleden daarop inpikken. Gitarist Frederik Leroux bijvoorbeeld staat bekend voor het ietwat stevigere werk, en ook nu geeft hij aan bepaalde nummers een passende edge, die de stukken op een hoger niveau tilt. Frontman Yves Peeters gaat verscholen achter de strakke drums, maar krijgt ook op het podium in Vooruit de duidelijk zichtbare plaats die hij verdient. Peeters is geen spelbrekende drummer die zich laat opvallen ten koste van de muziek. Hij werkt mee aan de weg, duidt vaak de richting, maar laat zich net zo goed meedeinen doorheen de uitgestrekte Amerikaanse vlakten. Het meest opvallende personage in de Yves Peeters Group is Nicolas Kummert. Die mooie zilver saxofoon is reeds een lust voor het oog, en brengt bovendien nog een fluwelen klank voort. Kummert spéélt trouwens niet alleen, hij zingt ook. Niet zelden doet hij beide overigens samen, in een symbiose van sax- en keelklanken die waanzinnig goed in elkaar passen. Saxofoon spelen is een beetje als zingen, wordt ons vaak voorgehouden. Welnu, Kummert is daarvan het mooiste bewijs. In Brugge kreeg hij het publiek zelfs zo ver dat ze gingen meezingen op de intro van 'Petit Simon Millionnaire'. De Yves Peeters Group live is een aanrader. Binnenkort vertrekken wij voor een rondrit in de VS. 'Sound Tracks' is de eerste cd die klaar ligt om daar in de auto te kunnen afspelen. Alleen een live-opname zou misschien nog beter zijn. (Of de ganse groep in een pick-uptruck laden, maar dat bleek om praktische reden helaas niet haalbaar.) (Bruno Bollaert, 14.5.10) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
