Concert / The Jazztube
Jazz & Sounds - Part 1: Afwisselend
Colin Stetson, Erik Truffaz/Malcolm Braff, Hairy Bones, donderdag 25 maart 2010, Vooruit, Gent
Bon. Ik heb mij gesplitst. Gezien ik net te laat was voor de documentaire over Han Bennink, had ik tijd om nog net wat soundcheck van Ben Sluijs, Jules Deelder & Remco Campert mee te pikken. Het klonk fantastisch, maar gezien ik daardoor al foto's van de jongelui had, besloot ik het begin van Colin Stetson mee te pakken. En toen begon hij te spelen. Op bassaxofoon. Op altsaxofoon. Op klarinet. En nog. En nog. Het was voorbij voor ik er erg in had.
Kijk, het album 'New History Warfare' klinkt al enorm fascinerend. Maar ha, hij maakt gebruik van loopjes om zichzelf mee te begeleiden, dacht ik vol overtuiging. Die stukjes naadloos integreren (wat allesbehalve vanzelfsprekend is), dat zal live niet lukken, bedacht ik zuinigjes. En toen stond die muzikant daar in de Domzaal. Met een loodzware bassaxofoon die hij, bungelend aan een iel draagkoordje, heen en weer zwierde als was het zijn klarinet. En zonder elektronica. In plaats van loopjes speelde Stetson gewoon harmonieken, waardoor het wel leek alsof hij met een meerstemmig instrument bezig was. Bovendien kwam de techniek op geen enkel moment over als een gimmick, of gratuite bravoure, maar was de man heel muzikaal bezig. Een fantastisch begin van deze festivalavond.
Het tweede concert was iets minder meeslepend. De anders zo beklijvende Erik Truffaz leek zijn ziel wel te hebben thuisgelaten. Malcolm Braff speelde enthousiaster, maar de droge, afgemeten en vaak wat percutieve klank van zijn piano klonk onwennig bij de omfloerste trompet van Truffaz. De muziek was veelal voorzichtig, en zacht (en werd bij het begin van het concert bijna overstemd door het geklik van de misschien iets té ijverige fotografen). Niettemin waren sommige mensen in het publiek wel heel enthousiast, en daar kunnen we alleen maar blij om zijn.
Het contrast met de afsluiter, Hairy Bones, kon niet groter zijn. Peter Brötzmann (sax en klarinet), Toshinori Kondo (trompet), Massimo Pupillo (bas) en Paal Nilssen-Love (drums): vier muzikanten met charisma, strijdlust en kracht. Het gaat luid zijn, waarschuwde ik nog, terwijl ik mijn oordopjes alvast in stak. De openingsknal heeft waarschijnlijk sporen nagelaten op de schaal van Richter. Moet dat zo luid, is de bedenking die een normale mens daarbij maakt. Ik vrees van wel. Het volume steekt bepaalde subtiliteiten in de muziek, die perfect hoorbaar zijn op een veilig niveau met oordopjes, maar die er anders gewoon niet in zouden zitten. Er zat een hele structuur weggestoken in de muziekbrij, en dat eruit halen, maakt net deel uit van wat deze muziek zo fascinerend maakt. Het was veeleisende muziek, érg veeleisende muziek, zowel van de luisteraar als van de muzikant. Heeft u er ook op gelet hoeveel keer Brötzmann van rietje gewisseld heeft? Maar wat een feest!
Klik hier voor een fotoverslag van deze festivalavond.
In de bovenstaande Jazztube horen en zien we een gedeelte van het optreden van Colin Stetson tijdens het Jazz & Sounds Festival. Klik op de afbeelding om de clip te starten.Labels: jazztube (Bruno Bollaert, 29.3.10) - - [naar boven]
Lees verder in het archief...
|
|
|
|
Menupagina's:
Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.
|
|
