|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Concert Pelgrimstocht en polonaise bij Gatecrash vrijdag 12 februari 2010, Paradox, Tilburg Op dit moment toert trompettist Eric Vloeimans met zijn Fugimundi door de VS en Canada. Wat moet het gelukzalig zijn om in diverse bezettingen en bands je veelzijdigheid te kunnen tonen! Kenmerkend voor het geluid van Gatecrash zijn de elektronische effecten die gebruikt worden op de trompet van Vloeimans en de keyboards van Jeroen van Vliet. Mede daardoor heeft de band een geheel eigen geluid en heeft Gatecrash inmiddels een permanente plek veroverd in de harten van de (steeds groeiende schare) jazzfans. Hun eerste cd 'Gatecrashin’' werd niet voor niets onderscheiden met een Edison Award! Na de opvolger 'Hyper' verscheen in september 2009 'Heavens Above', welke tijdens dit concert werd geïntroduceerd. Het is natuurlijk niet eenvoudig om een eerder succes te evenaren of zelfs te overstijgen. Dat blijkt ook wel uit de nogal uiteenlopende recensies over de laatste cd. Maar volgens mij is het deze dynamische band zeer wel gelukt om daar iets moois aan toe te voegen. Prachtige nieuwe composities als 'Snow' en 'Floratone' werden tijdens dit uitverkochte concert afgewisseld met Gatecrash-krakers als 'Hyper' en 'Prince Of Darkness', die door het publiek met veel enthousiasme en luid applaus werden ontvangen. 'Floratone' is geschreven door drummer Jasper van Hulten, die hiertoe geïnspireerd werd door een workshop van Steve Coleman. Hij gebruikte de typische Coleman-ritmiek om een speciale sound te creëren. Het werd een kunstwerkje met ingewikkelde ritmische changementen, waarmee hij nog maar eens zijn enorme talent toont. Vloeimans zet aan het einde van deze compositie nog eventjes een zinderende impro neer. Drumtalent wordt mijns inziens niet enkel bepaald door het kunnen toepassen van ingewikkelde ritmische kunstjes, maar juist ook door het 'klein' en toch onmisbaar te kunnen zijn. Het bewijs dat Van Hulten dat talent heeft, levert hij onder meer in 'Snow', een prachtige compositie van gevoelspianist Van Vliet, waarin Vloeimans zó mooi bij de tere melodie blijft, dat je er werkelijk een brok in de keel van krijgt. De door Van Vliet toegepaste elektronische effecten geven het geheel iets sinisters en spiritueels. Spiritualiteit als inspiratiebron is trouwens een wederkerende component in composities van dit bijzondere viertal. Als je het over onmisbaarheid hebt, mag de naam van bassist Gulli Gudmundsson niet ontbreken. Zijn bescheiden aanwezigheid verhult bijna zijn karakteristieke aandeel in de muziek die Gatecrash zo speciaal maakt. In 'Pèlerinage' (bedevaart, pelgrimstocht) begint Gudmundsson met een regelmatige bastoon als van een hartslag of voetstappen. Steeds in een strak ritme herhalend. Van Vliet en Van Hulten vallen in. Vloeimans speelt een bijna door de ziel snijdende, van dramatiek doorspekte melodie, langzaam aanzwellend tot de misère van het voetvolk voelbaar is en je bijna bezwijkt. Zeer geloofwaardig. Geheel in tegenstelling tot bovenstaande staat in 'Fète De La Musique' vrolijkheid centraal. In Breda resulteerde het in een polonaise. Hier ging het publiek echter niet verder dan het opstaan uit de stoel en meedeinen op de feestmuziek. Het plezier aan weerskanten was er niet minder om! Wat Gatecrash componeert en speelt is echt, en het doel bereikt het publiek. Het is voelbaar. Mensen raken geëmotioneerd en worden blij. Ook op het podium. Zoiets kun je als band alleen bewerkstelligen met een gezonde dosis integriteit en muzikaal talent. Techniek alleen is niet voldoende. Met een onverklaarbare aanwezigheid van aantrekkingskracht misschien? Klik hier voor foto's van dit concert door Monique van der Lint. (Donata van de Ven, 3.3.10) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
