Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Meer diepgang bij Wouter Hamel

woensdag 3 maart 2010, Muziekcentrum Frits Philips, Eindhoven

Met de omschrijving van zijn muziek als 'fris, licht en vrolijk' is Wouter Hamel volgens mij niet helemaal tevreden. Dat blijkt wel uit zijn tweede cd 'Nobody’s Tune'; sommige stukken lijken met meer emotie en kracht geschreven te zijn. Met name de titelsong toont een gevoelige kant van Hamel, met meer diepgang dan we in eerste instantie van hem gewend zijn.

Hamel werd in ons land bekend na de overwinning in de Dutch Jazz Vocalist Competition in 2005. Zijn eerste cd 'Hamel' in 2007 bracht dit supertalent louter succes; het werd bekroond met de Eerste Prijs Award, de Rembrandt Award en de Essent Award! In 2008 ontving Hamel een Zilveren Harp en alsof het allemaal nog niet genoeg was werd zijn debuut cd platina!

Zijn tengere, jongensachtige voorkomen verraadt niet zijn prachtige diepe, rijke stemgeluid, dat wel wordt vergeleken met dat van crooners als Frank Sinatra en Mel Tormé. Het publiek deze avond bestond dan ook niet uit jonge, gillende tieners, maar was verrassend gevarieerd.

Hamel bestiert het podium met een ontwapenende vrijheid. Hij dwingt sympathie af door tussendoor verhaaltjes te vertellen over zichzelf en de totstandkoming van sommige composities. Het effect van songs uit lang vervlogen tijden lost hij creatief op door gebruik te maken van een megafoon en jaren-zestig microfoon. Ook bespeelt hij zelf meerdere instrumenten: natuurlijk de vleugel en zijn gitaar, maar ook een elektrisch versterkte duimpiano. De mooie warme klank ervan houdt ergens het midden tussen een klokkenspel en een vibrafoon.

De muzikanten waarmee Hamel zich omringt en die hij zelf liefkozend "zijn muzikale vrienden" noemt, zijn Pieter de Graaf (piano en melodica), Sven Happel (bas), Rory Ronde (gitaar), Gijs Anders van Stralen (percussie) en Jasper van Hulten (drums). Klinkende namen dus!

Van Hulten verraste eenieder door hier zijn stemkunsten te tonen, met name bij de uitvoering van de hitsingle 'In Between', waarin hij een hoge stem in het achtergrondkoortje voor zijn rekening nam. Deze stem wordt op de cd-single zelf vertolkt door Shirma Rouse, een big black lady en veelgevraagd achtergrondzangeres. De koortjes werden trouwens prachtig uitgevoerd door de bandleden van Hamel zelf, bijvoorbeeld in 'March, April, May'. Opvallend goed hierin vond ik ook de manier waarop Hamel zich met zijn melodie soepel door het achtergrondkoor en de begeleiding heen manoeuvreerde.

Hamels composities zijn veelal toegankelijke popsongs met een knipoog naar de jazz. De combinatie van zijn jeugdige uitstraling, prachtige stemgeluid en muzikaal talent maken hem tot een artiest van formaat, waar we in de toekomst nog veel van zullen horen.

Enig minpuntje: er was helaas weinig ruimte voor solo's en improvisaties. De solo's die er waren, met name door de pianist en de gitarist, klonken wat hoekig en onafgemaakt. De nadruk lag veelal op Hamel zelf. Logisch natuurlijk, maar ook jammer, want een liveoptreden is bij uitstek geschikt om net iets meer neer te kunnen zetten. Ook Hamel, perfectionist als hij is, zou wat losser mogen zijn. Wat meer kunnen uitpakken met die prachtige stem van hem, zodat het rauwe randje wat zichtbaarder wordt. Nee, het dak ging er niet af, maar goed, waar hebben we het over...

Deze talentvolle Hagenaar sloot een megadeal met platenlabel Decca/Universal en daarmee staat de deur voor hem open naar Engeland, Frankrijk en Duitsland. Kortom, de rest van de wereld!

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Cees van de Ven.

(Donata van de Ven, 17.3.10) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.