|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Concert Cry, Baby!! vrijdag 19 maart 2010, Paradox, Tilburg Jazz, rock, funk, blues: het zijn allemaal ingrediënten van deze frisse en energieke band van componist, bandleider, maar vooral saxofonist Dick de Graaf (tenor- en sopraansax). De Graaf behoort al vijfentwintig jaar tot de meest vooraanstaande saxofonisten van Nederland. Hij staat bekend om zijn bijzondere projecten, waaronder het vorig jaar samengekomen Cry Baby, waarmee hij vanavond op de planken staat, het recent opgerichte Clazz Ensemble, Trio Nuevo (2007) en uiteraard zijn eigen Kwartet. Al bij de eerste gespeelde noten stuitert de energie van het podium. Gitarist Jerome Hol drukt met zijn soms heftige, maar melodieuze spel een stevige stempel op het groepsgeluid, waarin overduidelijke invloeden terug te vinden zijn van Jimi Hendrix, Pat Matheny en John Scofield. Het blijven echter invloeden, want de jonge Hol (26!) weet op geraffineerde wijze zijn eigen stijl te vinden. Hij pakt uit met scheurende gitaarsolo's, om even later weer heel dienstbaar subtiele en melodieuze jazzakkoorden neer te zetten als begeleiding bij een van de briljante solo's van De Graaf. Zoals in 'Isabel', een prachtig lyrische compositie van Hol zelf. Ook de unisono's, die in de composities regelmatig zijn terug te vinden, worden door De Graaf en Hol vakkundig en harmonieus uitgevoerd. Geweldig ook om die wah-wah (één van de zes effectpedalen op Hols gitaar) weer eens te horen in 'Why Birds Always Sing', waarin ook De Graaf een geluidseffect op zijn sax toepast, wat resulteert in een heel mooi symfonisch geluid. Ook de dynamische bassist Harry Emmery die in minstens tien verschillende bands floreert, speelt een prominente rol in Cry Baby. Kenmerkend voor zijn spel is zijn unieke, zelfontworpen thumbing-techniek; door met zijn duim afwisselend op de snaren en de kam van zijn contrabas te slaan, ontstaat een zeer speciaal en ritmisch (funk)geluid. In 'Gullivers Travel' - dat begint als een ballad, maar evolueert naar een heftige klankenmelange - laat Emmery in een bassolo wel iets heel bijzonders zien. Wat hij zelf betitelt als een virtuoze pizzicato, laat zich het best omschrijven als een snel getokkel met twee vingers op de snaren van de bas, waardoor een melodie ontstaat. Inderdaad virtuoos! Samen met Erik Kooger (drums) vormt Emmery het ritmeteam, waarin de bescheiden ogende Kooger overigens totaal niet uit de toon valt. Hij gaat ritmisch en krachtig mee in de aanzwellende decibels wanneer nodig, maar weet ook weer zeer vindingrijk en bekwaam aanwezig te zijn op de rustigere momenten. Op een enkeling met gevoelige oortjes na was het publiek ronduit in hun nopjes met dit sprankelende concert op deze voorzichtige eerste lenteavond vol verlangen naar de zomer. Klik hier voor een fotoverslag van dit concert. (Donata van de Ven, 25.3.10) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
