|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Concert Moderne freebop van grote klasse The John Escreet Project, vrijdag 15 januari 2010, Bimhuis, Amsterdam Pianist John Escreet is een nieuw talent in de moderne freebop-jazzscene. Hij is in 1984 geboren en heeft zich reeds gemanifesteerd in de groepen van onder anderen David Binney, Joel Henderson en Marcus Gilmore, en in de band The Story, met onder meer altsaxofonist Lars Dietrich. Inmiddels heeft hij onder eigen naam in 2008 de cd 'Consequences' uitgebracht, die door het jazzzine All About Jazz werd verkozen tot het beste debuutalbum van 2008. Geen wonder dat in zijn huidige formatie, The John Escreet Project, muzikanten van groot kaliber hebben plaatsgenomen, waaronder de eerder genoemde Binney en drummer Nasheet Waits. Naast deze matadoren wordt de groep gecompleteerd door bassist Matt Brewer en trompettist Ambrose Akinmusire. Het kwintet speelde uitsluitend gloednieuwe composities van de leider, die op de eerstvolgende cd zullen verschijnen. Het zijn merendeels composities die middels een ad-lib collectieve improvisatie tot uiteindelijk pittige en technisch ingewikkelde bebop-achtige lijnen leiden. Veel leestechniek bleek noodzakelijk om de partijen strak unisono te spelen. Over het algemeen ging dat erg goed. Het collectieve samenspel en de improvisaties bepaalden grotendeels het concept van Escreets intrigerende in 'n' out composities. Er werd deels gesoleerd met de complete ritmesectie, deels in duoverband met de bas of de drums. De relatief onbekende trompettist Akinmusire verraste met sterke improvisaties. Hij bezit een relaxte blaastechniek, waardoor hij een early Miles-sound creëerde. Dezelfde relaxte attitude spreidt hij tentoon in zijn solo's. Hij bouwt rustig op en speelt dan goed getimede, aparte lange lijnen, zowel free als harmonisch. Datzelfde idioom wordt ook door Binney uitgevoerd, met dat verschil, dat hij wat feller, heftiger en virtuozer soleert. Pianist Escreet, die de pianogeschiedenis van Herbie Nichols tot en met Cecil Taylor in zijn vingers heeft, had wat mij betreft wat meer solo's voor zijn rekening mogen nemen. Voor een substantieel deel hield hij met dissonante blokakkoorden en subtiele single-note-aanvullingen, zowel in het samenspel als solo's, de boel muzikaal bij elkaar. In zijn totaliteit was het dominante en heftige drummen van Waits een minpuntje. Hoewel zijn drive en alerte muzikale fills zeer adequaat waren en zijn solo met mallets spannend en bewonderenswaardig, zou ik hem willen aanraden een paar maten dunnere sticks te gebruiken. Neemt niet weg dat er sprake was van een boeiend, interessant, spannend en kwalitatief hoogstaand concert. Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Maarten Jan Rieder. (Jacques Los, 25.1.10) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
