|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Concert Less is Mo(o)re Michael Moore's Fragile, vrijdag 15 januari 2010, Paradox, Tilburg Lieflijk, breekbaar, melodieus en ontroerend zijn belangrijke trefwoorden voor dit geheel akoestische concert van Michael Moore (klarinet, altsaxofoon) met zijn nieuwe kwartet Fragile. Fragile verstaat de kunst om het groepsgeluid centraal te stellen zonder afbreuk te doen aan de individuele kwaliteiten van de vier persoonlijkheden in dit kwartet. Moore's integere verschijning bij opkomst dwingt haast natuurlijk respect af. Zijn spel is subtiel maar geenszins saai te noemen. Hij speelt hartveroverende melodielijnen, maar wisselt ze af met verfrissende breaks en improvisaties, zodat de aandacht van de luisteraar steeds gefocust blijft. Moore wordt in dit kwartet terzijde gestaan door drie uitgesproken persoonlijkheden met unieke muzikale kwaliteiten. Bassist Clemens van der Feen weet op de juiste momenten geruisloos in te stromen, waarna hij met soepel rollende basloopjes zijn spel uitbouwt. Ook legt hij een stevig fundament, zonder zijn uniciteit daarin te verliezen. De toevoeging van pianist Harmen Fraanje is een goede zet. Gezien de jarenlange samenwerking tussen Moore en Michael Vatcher (drums, percussie) moet Fraanje's frisse, sprankelende, maar vooral slimme spel haast wel een uitdaging zijn. Vatcher is een drummer die uitblinkt in creativiteit en eigenzinnigheid. Toch blijft hij zonder meer fijngevoelig in deze bezetting. Zijn spel is ritmisch, maar niet overheersend. En mocht ik mezelf soms bij andere slagwerkers afvragen wat de toegevoegde waarde is van het gebruik van allerlei incidentele 'toeters en bellen'; hier was het steeds ter zake doend en was de klank gewoon mooi. Na de pauze verschijnt Vatcher op het podium met zeven verschillende glazen gevuld met water. Met een natte vinger wrijft hij over de bovenkant van de glazen, waardoor verschillende warme, ronde klanken ontstaan. Met deze klanken duetteert hij met Moore op klarinet. Briljant. Fragile speelt een mix van eigen en bestaand werk. Zeker een vermelding waard is de geheel eigen uitvoering van 'My Man Is Gone Now' uit de opera 'Porgy And Bess' van Gershwin, waarin een prachtige rol weggelegd is voor Fraanje. Zijn enigszins bescheiden opstelling gedurende dit concert wordt hierdoor ruimschoots gecompenseerd. Zonder theatraal te zijn of zichzelf als middelpunt te bombarderen slaagde Michael Moore erin met zijn kwartet diepe indruk te maken. Dat is zonder meer een lovenswaardige prestatie. Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Monique van der Lint. (Donata van de Ven, 1.2.10) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
