Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Concert/Dans
De hoge kunst van de liefde
danceBand, dOek Festival, vrijdag 18 december 2009, Bimhuis, Amsterdam

De achtste editie van het dOek Festival vond plaats in het Bimhuis. Het doel van dit in alle opzichten grensoverschrijdende festival was een overzicht te geven van de huidige stand van de nationale en internationale geïmproviseerde muziek. Stichting dOek bestaat uit vijf muzikanten. Ieder lid kreeg de gelegenheid naar eigen voorkeur een bijzondere formatie samen te stellen om daarmee te concerteren. Het feit dat de formaties meestal maar één keer met elkaar optraden maakt het uniek.

De danceBand kwam tot stand op initiatief van pianist Oscar Jan Hoogland. Hij is sinds een jaar lid van Stichting dOek. De oorsprong van deze groep van dansers en muzikanten waren sessies die in verschillenen zalen van Amsterdam hebben plaatsgevonden. De dansers waren Makiko Ito, Michael Schumacher, Liat Waysbort en Kenzo Kusuda. Het orkest bestond uit Oscar Jan Hoogland (piano), Alfredo Genovesi (gitaar), Mary Oliver (viool) en Michael Moore (altsax / klarinet). De moderne dansvorm en expressies, waarbij bijna alles was toegestaan, waren uitermate spannend. Kunstenaars en toeschouwers waren vrij in hun interpretatie.

Het begin was experimenteel. Musici en dansers waren zoekend en aftastend. Geluidfragmenten deden soms denken aan Paul Giger en Pierre Favre. Op een mystieke en expressieve manier werd een verhaal uit het leven vertolkt. De dansers verbeelden op speelse wijze een gecontroleerde chaos. Een knoeiboel van emoties, die mensen met zich mee torsen en proberen een plaats te geven. Of zich ertegen verzetten, ze loslaten, maar dit vervolgens weer als een verlies ervaren.

Destructieve liefde en geweld liggen in relaties dicht bij elkaar. Emotionele ontoegankelijkheid en onvermogen kunnen niet met pijnlijke erotiek en machtsspelletjes gecompenseerd worden. Op het podium werden wederzijdse manipulaties en de onmogelijkheid van dit samenleven in dans en muziek treffend uitgebeeld. Met als consequentie dat één van de twee vertrok.

Wat overbleef was de leegte, een gebarsten illusie en verwarring. Zelfs als men voorwendde gewend te raken aan deze leegte, kwam er het moment van niet kunnen accepteren. Iemand vinden om samen mee door het leven te dansen, lichtvoetig en onbezorgd. Op zoek naar nieuw geluk en vertrouwen.

Behoedzaam contact leggen, open staan voor diepe emoties en verbondenheid; het vraagt tijd en bereidheid. Ook om samen banale en basale dingen te ontdekken en ervan leren te genieten. Maar deze weg is tijdrovend, veeleisend en zonder de snelle kick. Daarin schuilt het gevaar dat dit samenleven in plaats van liefdevol nietszeggend, onachtzaam en saai kan worden. Consequentie wederom: één van de twee vertrekt.

De hoge kunst van de liefde, dat was de boodschap. Met passie en overtuiging gedanst en met passende muziek geaccentueerd. Overduidelijk was pijn, desoriëntatie, maar ook nieuw geluk en hernieuwd vertrouwen voelbaar. Deze beeldende voorstelling van een intens drama heeft grote indruk gemaakt op alle aanwezigen.

(Sabine Fleig, 10.1.10) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.