|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Concert Renske Taminiau (be)tovert dinsdag 10 november 2009, Jazz on the Roof, SCHUNCK*, Heerlen De toverfee Renske durft in haar rode jurk wat veel mensen zouden willen. Daar gaan staan, je verhaal vertellen en de mensen voor je winnen. Door te laten zien wat je kunt, wat je wilt en door het publiek te raken. Lekkere popjazz neemt je bij de hand en voert je mee. Het lijkt soms op Alice in Wonderland, de passie waarmee het wordt gebracht eveneens. Onschuldige liedjes met wat jazzpepernoten en hoog Efteling-gehalte? Zeker niet, want de bescheiden mannen, die de band vormen, kunnen en weten er genoeg van. Wat te denken van de veelzijdige pianist Rubin Hein? Zeker gitarist Philipp Bramswig heeft een eigen plek in het geheel en weet te overtuigen. Zijn 'Pat-soundje', zijn opbouw, zijn fraseringen, zijn spel binnen het kader van de song, zijn flew out of pop into jazz and back: mooi, sierlijk en stijlvol. De groep viel me ook al op tijdens de jazzdagen in Amersfoort. Taminiau straalt respect uit en dat krijgt ze ook terug. Naast haar kun je als intelligente man alleen nog maar je best doen, elke andere act zou te veel, aanmatigend of dodelijk zijn, zo weten de andere begeleiders: Floris van der Vlugt (saxen), Lucas Dols (contrabas) en Bobby Petrov (drums). Al te nadrukkelijke of lange solo's blijven, met uitzondering van een speciaal moment voor Petrov, achterwege. Het concept dat ze bedacht heeft, leent zich eigenlijk uitstekend voor muziekonderwijs. Haar eigen spontaan en sterke performance, de gevarieerde stijlelementen in de muziek, het in de teksten centraal stellen van beleving en gevoel, de uitstapjes naar andere kunstvormen, de vraag-en-antwoordspelletjes met de saxofonist: het geheel is net nog herkenbaar en maakt de weg vrij voor jazz. Het zal jongeren best aanspreken. Toch heb je geen moment het gevoel dat je naar een pop- of rockband staat te kijken. Renske is dus niet naïef, integendeel, ze weet donders goed wat er te koop is. Ietwat lacherig, eigenlijk meer verlegen, vertelt ze dat iemand - eigenlijk haar vriend, zo legt ze blozend aan de zaal uit - haar ten huwelijk heeft gevraagd. Het nummer dat volgt heeft ze dan ook voor hem geschreven. Een jonge vrouw achter in de zaal klapt na een forse uithaal binnen een ballade, zoals ze dat bij de jazz na een instrumentale solo doen, de zaal volgt. De zangeres krijgt van de aanwezige twintigers, dertigers, veertigers, vijftigers en zestigers deze avond een staande ovatie. Renske weet duidelijk verschillende snaren te raken, vermoedelijk zonder zelf precies te weten welke. Ze heeft het zelfvertrouwen van Alice in een wondere wereld, goed en kwaad bestrijdend met een lach, een vraag, een lied. Jazz? Renske Taminiau is een veelzijdig kunstenares die een eigen geluid laat horen, die haar bandleden op handen draagt en daar veel voor terugkrijgt. Haar creativiteit en gedurfde zang maken haar tot een jazzer van de nieuwe generatie, en die groeit nu eenmaal op met pop/rock en de wereld in de achtertuin. Logisch en vanzelfsprekend dat die invloeden te horen zijn. Ze wil dat zo. Geen muzikale wiskunde, maar meeslepende in het gehoor liggende popjazz. Bijzonder vrouwelijk, poëtisch, zonder sexy schuimrandje, met toverstaf. Taminiau betovert en levert het bewijs dat 'goed leuk' bestaat. Ik ben zeer benieuwd naar de verdere ontwikkeling van deze jazzrijke feelgood kunstenares en haar gevolg. (Jo Dautzenberg, 30.11.09) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
