Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Blues, ballads, standards en bebop classics

Charles McPherson & Trio Rein de Graaff, zaterdag 7 november 2009, Bimhuis, Amsterdam

Elk jaar weer weet pianist Rein de Graaff fameuze Amerikaanse jazzmusici – vooral hardboppers – te contracteren om met zijn trio langs (vooral) Nederlandse jazzpodia te toeren. Ditmaal was het de beurt aan de 71-jarige altsaxofonist Charles McPherson. In een tijdsbestek van enkele weken werden een twaalftal concerten gegeven. Eén van de laatsten vond plaats in het Bimhuis.

Rein de Graaff kondigde het al zelf aan: "Vanavond wordt er 'echte' jazz gespeeld." Dus, vanuit de jazz – lees: bebop – traditie werden recht voor zijn raap blues, ballads, standards en bebop classics vertolkt. De eerste set werd geopend en geëindigd met uptempo bebopnummers als 'Billie’s Bounce' en daartussen een langzame blues en de evergreens 'East Of The Sun' en 'Gone With The Wind'.

Hoewel McPherson een rietenprobleem had – na zijn solo's haastte hij zich achter het podium om van riet te wisselen – weerhield hem dat er niet van om in zijn solo's pittige bebop- en modale licks te plaatsen. Zowel in de snelle stukken als in de ballads fraseerde hij virtuoos rondom (en soms out) het schema. Gecombineerd met een heldere, scherpe toon bewees hij tot de betere post-Parker epigonen te behoren. In dit hardbop-idioom komt geen enkele altist onder de invloed van Charlie Parker uit. Dat McPherson tot de belangrijkste altisten behoort, blijkt uit het feit dat hij van 1960 tot 1972 deel uitmaakte van de groep van Charles Mingus.

De tweede set was identiek aan de eerste. In de ballad 'Darn That Dream' had de Graaff his finest moments. Hij speelde glashelder articulerend op de toetsen een prachtige transparante solo, oftewel de sterren van de hemel. Voordat het concert werd afgesloten met een iets-sneller-dan-medium-tempo 'Now’s The Time', werd Denzil Bests bebopklassieker 'Wee' in een ziedend en onwaarschijnlijk uptempo gespeeld. Zowel McPherson als De Graaf bleven hier in overeind in vingerbrekende solo's.

Als vanouds begeleidden bassist Marius Beets en drummer Eric Ineke solide, stuwend en voortreffelijk. Het was goed één van de laatste Parker-opvolgers nog te zien en te horen, en te kunnen constateren dat de beboplicks op eigen en hedendaagse wijze werden toegepast.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Herre Vermeer.

(Jacques Los, 20.11.09) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.