Cd
John Zorn – 'Masada Guitars' (Tzadik, 2003)

Een drietal gitaristen werd gevraagd om John Zorns muziek in solobezetting te interpreteren en uit te voeren. Dat waren niet de minste: Bill Frisell, Marc Ribot en de minder bekende, maar niet minder bijzondere fingerpicking-gitarist Tim Sparks.

Het resultaat is prachtig. De Jiddische, korte thema's lenen zich prima voor gitaar en bieden veel mogelijkheden voor improvisatie. Bill Frisell speelt voor de verandering eens niet enkel elektrisch gitaar, maar nog steeds zeer herkenbaar, ook zonder de kenmerkende delay-effecten. De rafelige, maar listige interpretaties van Marc Ribot zijn opvallend melodieus en de vloeiende, virtuoze techniek van Tim Sparks is ongelofelijk.

De opzet is gedurfd; Zorn vraagt van de uitvoerders de muziek niet alleen uit te voeren van blad, maar ook te interpreteren en zonder verdere begeleiding te improviseren. Er is geen vangnet, maar alleen de uitvoerder en zijn gitaar.

De cd opent met waarschijnlijk het meest karakteristieke Masada-nummer van Zorn, getiteld 'Abidan'. Het thema wordt eenmaal gespeeld en daarna opzettelijk vertraagd, waardoor Frisell steeds meer de stilte tussen de noten integreert met de compositie. Het is net of je naar een cd van de Irakese luitist Munir Bashir zit te luisteren. Sparks blijft dichter bij huis met zijn interpretaties, al is dat even later ook maar schijn; hoewel zijn techniek (evenals Frisell) veel gemeen heeft met die van country- en folkgitaristen, verwerkt hij de meest onmogelijke ritmes in zijn stukken. Zijn interpretatie van het stuk 'Ravayah' is het meest virtuoze arrangement van de cd en een hoogtepunt. Ribot daarentegen beperkt zich ritmisch gezien veel meer dan de overige twee. Hij laat zien wat er met een beperkt aantal noten en akkoorden is te bereiken. Dat is minstens zo interessant als wat de andere twee gitaristen laten zien. Wat verder op de cd horen we Frisell toch weer naar elektronica grijpen en over een geloopte begeleiding spelen. Toch zou ik hem vaker akoestisch willen horen spelen zoals hier: zijn uitvoering van 'Avelut' is heel erg mooi.

Met maar liefst 21 stukken is 'Masada Guitars' wat aan de lange kant. Deze cd in één keer achter elkaar consumeren verdient geen aanbeveling. Daar staat tegenover dat de kwaliteit van muziek en uitvoering uitzonderlijk hoog is, wat ook geldt voor de opnametechniek. Wat nog rest is een uitgave met bladmuziek. Op YouTube staan een aantal geslaagde pogingen van amateurs die deze meesters evenaren.

Labels: cd

(Eric van Rees, 27.10.09) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.