Trio 3 + Geri Allen - 'At This Time' (Intakt Records, 2009)
Opname: 2008

Na bijna 25 jaar musiceren in een ongewijzigde bezetting mag het Amerikaanse Trio 3 zich gerust een van de langstlopende samenwerkingen in de jazzwereld noemen. Toch hebben Oliver Lake, Reggie Workman en Andrew Cyrille met deze groep slechts een handvol albums gemaakt. Bij Intakt verscheen van dit trio eerder al 'Time Being' en 'Berne Concert', waardoor 'At This Time' hun derde release wordt voor het Zwitserse label. Na eerdere, occasionele collaboraties met Marilyn Crispell en Irène Schweizer, nodigde de groep voor deze opname opnieuw een pianist uit, waarbij de keuze viel op Geri Allen. Net als bij de leden van Trio 3 is de muziek van Allen geworteld in de free jazz, waardoor alle neuzen op 'At This Time' duidelijk in dezelfde richting staan.

Reggie Workman en Andrew Cyrille zijn twee musici die de eerste levensjaren van de free jazz actief meemaakten. Zo is Workman als bassist te horen aan de zijde van Coltrane op onder meer 'Olé Coltrane' en 'Africa/Brass', een periode waarin de grootmeester begon te flirten met the new thing. Drummer Cyrille kwam in de woelige jaren zestig bij Cecil Taylor terecht en bleef tien jaar lang aan diens zijde. De rijzige altsaxofonist Oliver Lake, die wat jonger is dan zijn twee kompanen, heeft vooral naam gemaakt als medeoprichter van het World Saxophone Quartet. De drie zijn ondertussen allen zestigers of zeventigers en dus veteranen in het milieu, terwijl Geri Allen zich als prille vijftiger de jongste van de bende mag noemen.

Ondanks hun leeftijd weten de vier toch nog altijd muziek te maken die snijdt als een mes. Dat maakt Lake al meteen duidelijk met krachtige uithalen in opener 'Swamini', dat voor de rest strak in de pas blijft lopen. Met 'All Net' en vooral 'Current' worden we voor meer dan tien minuten teruggekatapulteerd naar de hoogdagen van de free jazz. In 'All Net' wordt een simpel thema zonder al te veel poespas afgehaspeld, waarna het hele stuk ontploft dankzij het allesverwoestende spel van Lake gecombineerd met een hyperkinetische ritmesectie die alle kanten opgaat. Met 'Current' kiest het gezelschap voor meer structuur, wat in dit geval betekent dat er duidelijk te onderscheiden solomomenten zijn. Het stuk is vrij van ritme, maar wordt gestuurd door de zware linkerhand en bijna misselijkmakende clusters van Allen.

De altsax van Lake is de opvallendste stem van de vier. Met zijn frequente overblowing-frasen lijkt hij wel een incarnatie van Albert Ayler. Op een ander moment grijpt hij al solerend terug naar de vreemde, grote intervallen die het spel van Eric Dolphy typeerden. Diens 'Gazzeloni' krijgt op dit album trouwens een krachtige bewerking doordat Lake het thema een fractie off-beat speelt. Andere bekende geluiden weerklinken in 'Lake’s Jump', een ouderwets boppend stuk dat op sommige momenten compositorisch bijna expliciet verwijst naar het werk van Monk. Workman en Cyrille maken hier even duidelijk dat ze ook bebop en hardbop wel degelijk in hun achterzak hebben zitten.

Met een stuk als 'In the Realm...' pakt de groep het subtieler aan. Het is een open compositie, die via improvisatie evolueert tot een ritmische drive. Ook in 'Barbara’s Rainbow' bepaalt de groepsinteractie het uiteindelijke verloop. Deze stukken klinken meteen ook opvallend moderner dan het andere gespeelde materiaal, dat misschien twintig jaar geleden al op een plaat van dit trio had kunnen staan. De formule mag dan misschien oud zijn, het resultaat is nog altijd van buitengewone klasse. Net daarom heeft het Trio 3 nog niets aan zeggingskracht en relevantie ingeboet.

Deze recensie verscheen eerder op Kwadratuur.be

(Joachim Ceulemans, 13.8.09) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.