Nels Cline – 'Coward' (Cryptogramophone, 2009)
Opname: 2008

Gitaristen zijn zelden bescheiden, maar Nels Cline is er zo één. Zowel op het podium als op cd is zijn aanwezigheid nooit te nadrukkelijk. Zijn persoonlijkheid staat los van de muziek. Het maakt de luisterervaring van zijn nieuwste cd 'Coward' meer toegankelijk, zeker als ook nog eens verdere begeleiding ontbreekt.

Cline beperkt zich nooit tot één specifieke stijl, maar heeft genoeg technische bagage om meerdere genres naar zijn hand te zetten. Fingerpicking, jazz, flamenco, country: het zijn maar een paar stijlen die voorbijkomen op deze cd. 'Coward' is een bijzondere luisterervaring die een idee geeft van het muzikale universum van Cline, waar ECM-achtige jazz ('Prayer Wheel') wordt afgewisseld met ambient-soundscapes die aan Robert Fripp doen denken (afsluiter 'Cymbidium'), of Sonic Youth-achtige noise ('Thurston County'). Geen enkele techniek of stijl is ondergeschikt aan een andere, het is allemaal even belangrijk. Dat dat nergens problematisch wordt, is te danken aan 's mans schrijf- en speelcapaciteiten.

Compositorisch gebeuren er namelijk interessante dingen: welke gitarist behalve Marc Ribot kan de atonale speelstijl van Derek Bailey integreren in klassieke stukken? Cline doet het in 'The Androgyne'. Harmonisch gezien heeft de gitaar ook geen geheimen voor hem, gezien de complexe akkoorden die hij in zijn eigen stukken gebruikt. Een groot arsenaal aan verschillende soorten gitaren (zowel akoestisch als elektrisch) komt de variëteit ten goede. Effectapparatuur wordt ook graag ingezet, maar even snel opzij gezet voor een akoestisch nummer. Slechts eenmaal vergeet Cline dat er ook mensen naar deze cd moeten luisteren, namelijk in een serie miniatuurtjes waarin niets memorabels gebeurt en de luisteraar wordt opgezadeld met irritant lawaai.

Het hoogtepunt van 'Coward' is het 18-minuten durende stuk 'Rod Poole’s Gradual Ascent To Heaven'. Het is een emotionele ode aan een overleden gitarist die experimenteerde met microtonale stemmingen. Deze worden hier op virtuoze wijze door Cline toegepast. Door de gitaarsnaren lager te spannen, ontstaan zwevende tonen die een sacrale sfeer oproepen, die wordt versterkt door meerdere begeleidende gitaren die klinken als harpen. Het stuk zelf bestaat uit een aantal korte secties die van tonaal naar atonaal gaan, met oosters aandoende, ingetogen getokkelde melodieën, prachtig zingende boventonen en een dramatische maar berustende finale.

Meer horen?
Op de

(Eric van Rees, 17.8.09) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.