Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Gent Jazz impressies: Aka Moon
vrijdag 10 juli 2009, Bijloke, Gent

Een van de kroonjuwelen van de Belgische jazz is zonder twijfel Aka Moon. In 1992 begonnen saxofonist Fabrizio Cassol, bassist Michel Hadzigeorgiou en drummer Stéphane Galland aan een muzikale en een geografische reis. Vijftien jaar later is Aka Moon niet meer weg te denken uit de Belgische en de Europese jazz en vervullen ze een unieke brugfunctie tussen Oost, West, jazz, traditionele muziek, hiphop en klassiek. Aka Moon wordt geïnspireerd door Afrikaanse en Indische ritmes; de naam verwijst niet voor niets naar een ontmoeting die de muzikanten hadden met de Aka-pygmeeën van Centraal-Afrika.

Het drietal maakte in Gent zijn reputatie waar met een uitstekend concert, waarbij het spelplezier en de projectie van hun spel aanstekelijk werkten. Het publiek omarmde het trio vanaf de eerste noot en deze omarming zou het hele concert duren. Aka Moon manifesteerde zich hier als een drieëenheid, waarbij gelijkwaardigheid qua inbreng in hun statuten leek opgenomen. Stevig, soms funky, dan weer rockend werk werd afgewisseld met ingetogen en verstilde composities. Hun muziek is niet aan leeftijd gebonden. Door een grote mate van eigenheid komt zowel de jongere als de oudere jazzliefhebber aan zijn trekken. Al zal het doorgaans hoge volume en de tot in de buik voelbare bas sommigen wellicht wat doen terugdeinzen.

De mooie en pakkende thema's werden ritmisch sterk onderbouwd met samengestelde maatsoorten en vreemde structuren. Cassols sax was doortastend - zeker in de hogere registers - en stookte de boel soms flink op. Over de pittige en oppeppende, dan weer meer uitgesponnen en kronkeligere grooves van zijn kompanen had hij volop de ruimte om interessante melodische lijnen uit te zetten. Hadzigeorgiou maakte indruk met een solo waarin hij zijn fretloze bas steeds sampelde en met wahwah-effecten een machtige sculptuur optrok. Zijn basspel en sound deden wel wat denken aan wijlen grootmeester Jaco Pastorius. Galland drumde snel en oppokend, strooiend met ritmewisselingen. Hij haalde springerige stunts uit om de effecten te laten horen zoals hij ze bedoelde. Het drietal daagde elkaar uit in timing en dynamiek, vanuit slow motion naar een energy boost.

Enig minpuntje wellicht is dat na verloop van tijd het format zijn beperkingen toont. Dan merk je bijvoorbeeld dat Aka Moons muziek toch wel heel erg bass-heavy is en op ritmiek leunt. Iets meer rust, minder funk en een lossere soundscape-achtige aanpak op sommige momenten zou dit trio alleen nog maar beter maken.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Cees van de Ven.

(Josien Lucassen & Maarten van de Ven, 12.8.09) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.