Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Volmaakte fusie van Afrikaanse ritmes en pure jazz
Jacques Schwartz-Bart Abyss, vrijdag 22 mei 2009, Bimhuis, Amsterdam

Saxofonist Jacques Schwarz-Bart woont in New York, maar komt oorspronkelijk uit Guadeloupe. In zijn composities zitten veel ritmes uit de Gwoka-volksmuziek (n'goka betekent drums). Er kruipt ook aardig wat soul en een beetje funk doorheen; dat rondt het af tot een soepel geheel. Niet voor niets heeft Schwarz-Bart gewerkt met mensen als Roy Hargrove, Meshell Ndegeocello, D'Angelo en Erykah Badu. Maar vergis je niet, 'Brother Jacques' speelt echt jazz en je hoort in zijn spel duidelijk de invloeden van grote vriend Coltrane.

Schwarz-Bart heeft een prachtig helder geluid en speelt lekker pittig, in your face. Af en toe gieren, heel mooie zuivere flageoletten, maar ook prachtig ingetogen in de ballads. Op zijn cd 'Abyss' staan een paar fraaie voorbeelden daarvan, waaronder een heerlijk dromerige stuk, geïnspireerd op duiken en een serene wereld onder water. Dit was een warme aanvulling op de meerderheid van uptempo stukken die een heerlijk vrolijke toon zetten.

Een van zijn andere inspiratoren is pianist Mario Canonge, die niet op bovengenoemde cd meespeelt, maar wel vanavond op het podium stond. Canonge is echt een jazzpianist, deze avond ook op Fender Rhodes. Hij was indrukwekkend aanwezig, sprankelend maar ook percussief spelend voor een optimale balans met de rest. Mario Canonge speelt veel in Parijs. Ik heb hem eens horen spelen met alleen contrabassist Michel Zenino in de Baiser Salé. Met z'n tweeën hielden ze de zaal drie kwartier totaal geboeid. Bijzonder knap. Hij heeft een heel herkenbare, warme, geïnspireerde sound. Geweldig hem eindelijk weer eens in het Bimhuis te zien. Ook vanavond had Canonge een zeer sterke performance, met een paar fenomenaal opgebouwde solo's. Schwarz-Bart en Canonge vormden de pure jazzelementen in de fusion-stew.

De rode draad was de percussie, met de basisgrooves van Olivier Juste op de Boula en Sonny Troupé solerend op de Markè. Schwarz-Bart vergelijkt de laatste met het spelen op de snaredrum door een jazzdrummer. Dit alles werd fantastisch stuwend ondersteund door Linley Marthe op basgitaar (die nog met Joe Zawinul heeft gespeeld). Opvallend was ook Hervé Samb, zeer energiek in de melodielijnen op akoestische en elektrische gitaar.

Het klonk allemaal zo leuk en relaxed, en het was zo aanstekelijk dat je acuut een vakantie naar de Caribbean wilde boeken. In plaats van je licht-spartaanse fietstrektocht-door-Frankrijk. There's a thought!

(Margretha van den Bergh, 8.6.09) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.